Πιστεύουμε ότι το ολοκληρωτικό ξεπούλημα της χώρας μας αποτελεί τον
βασικό στόχο της κρίσης των Μνημονίων. Όταν ο Γιώργος Παπανδρέου μας
παρέδωσε στο ΔΝΤ και στην Τρόικα, το δημόσιο χρέος μας ήταν 360 δισ.
Ευρώ δηλαδή το 130% του ΑΕΠ…
Τα χρήματα αυτά σε σχέση με τα οικονομικά μεγέθη της Ευρώπης αποτελούν σταγόνα στον ωκεανό. Ολόκληρη η ελληνική οικονομία ανέρχεται στο 2% της ευρωπαϊκής. Τα δημόσια χρέη των μεγάλων χωρών (ΗΠΑ, Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία κλπ.) υπολογίζονται σε τρισεκατομμύρια Ευρώ. Με την Τρόικα το δημόσιο χρέος φτάνει σήμερα γύρω στα 500 δισ. Ευρώ, ενώ υποτίθεται ότι η παρέμβασή της έγινε για να ξελασπώσουμε.
Τελικά αποδεικνύεται ότι ο στόχος τους είναι να μας ρίξουν ακόμα πιο βαθειά στη λάσπη της οικονομικής εξάρτησης, γιατί όπως προανέφερα, επιδιώκουν κατά βάση να μας καταντήσουν όσο γίνεται περισσότερο εξαθλιωμένους και ανίκανους να αντισταθούμε.
Για το πόσο μεγάλος είναι ο άγνωστος πλούτος της χώρας, κανείς δεν μας είπε ακόμα τα επίσημα στοιχεία. Μόλις προχθές ένας ειδικός για την ΑΟΖ μου αποκάλυψε ότι νοτίως της Κρήτης τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων υπολογίζονται σε 3 τρισεκατομμύρια Ευρώ. Όταν τον ρώτησα για την αξία των μεταλλευμάτων, μου είπε ότι υπολογίζει ότι είναι πολύ μεγαλύτερη. Στην δεκαετία του ’70 ασχολήθηκα με το θέμα των κοιτασμάτων του Αιγαίου. Τότε έμαθα από πηγή του Υπουργείου Εξωτερικών ότι κάτω από το Αιγαίο υπάρχει μια «θάλασσα πετρελαίου», που όμως οι Αμερικανοί την έχουν κατατάξει στα στρατηγικά τους αποθέματα και γι’ αυτό είναι απαγορευμένο ακόμα και να μιλάμε για το θέμα αυτό.
Αναφέρθηκα σε δύο μόνο ενδεικτικές πηγές του δημόσιου πλούτου. Εύκολα θα μπορούσε κανείς να υπολογίσει «δια γυμνού οφθαλμού» τις υπόλοιπες πηγές πλούτου: τη γη μας, την πράσινη ενέργεια, το φυσικό κάλλος, την αρχαία κληρονομιά, τις τουριστικές δυνατότητες και φυσικά την εργατική δύναμη του λαού μας σε όλους τους τομείς.
Αυτός ο τεράστιος ανεκμετάλλευτος πλούτος πρέπει να γίνει η έπαλξη για το ξεκίνημα μιας οργανωμένης συλλογικής προσπάθειας με στόχο την πλήρη αξιοποίησή του σε συνεργασία με όσους έχουν την οικονομική και τεχνολογική δυνατότητα γι’ αυτό. Η βάση αυτής της συνεργασίας θα πρέπει να είναι το σύστημα της κοινοπραξίας, δηλαδή της δίκαιης και ισοδύναμης προσφοράς της κάθε πλευράς και με βασικό όρο ότι δεν παραχωρείται ούτε ένα χιλιοστό από τα εθνικά μας δικαιώματα.
Όποιοι θελήσουν να συνεργαστούν μαζί μας, θα το κάνουν με βάση τα νόμιμα και δίκαια οφέλη που θα αποκομίσουν από τη συμμετοχή τους στην κοινή προσπάθεια.
Μακάρι οι εταίροι μας σ’ αυτές τις κοινοπραξίες να είναι Ευρωπαίοι ή Αμερικανοί. Θα συνεργαστούν όμως μαζί μας ισότιμα και τίμια χωρίς αυτά τα πονηρά και επαίσχυντα μέτρα και μεθόδους που χρησιμοποιούν σήμερα, λες και είμαστε ένας κατώτερος λαός, βασικά ηλίθιος, που δεν καταλαβαίνει τις αληθινές τους προθέσεις. Που είναι οι ίδιες και χειρότερες απ’ αυτές που εφαρμόσανε την εποχή της αποικιοκρατίας και το γεγονός αυτό αποτελεί ντροπή για κράτη που θέλουν να θεωρούνται πολιτισμένα.
Το κείμενο Κασιμάτη πρέπει να φτάσει σε κάθε Έλληνα. Αποκαλύπτει το κατάμαυρο μέλλον που μας περιμένει, αν δεν βγούμε από τον ασφυκτικό κλοιό που μας έχει τυλίξει και μας πνίγει. Πρέπει να σπάσουμε τον σιδερένιο κλοιό. Να κάνουμε ρήγμα. Και το Κ.Α.Π. δείχνει τον δρόμο.
Η διέξοδος είναι η συσπείρωση γύρω από το θετικό όραμα της εθνικής ανάπλασης βασισμένης επάνω στην ελληνική πραγματικότητα. Την αξιοποίηση του πλούτου της χώρας από μας τους ίδιους. Δεν κυνηγάμε χίμαιρες αλλά κάτι που μας ανήκει και δεν το γνωρίζουμε. Το γνωρίζουν όμως οι άλλοι και θέλουν να μας το κλέψουν. Επομένως πρέπει να κάνουμε δύο κινήσεις:
Η πρώτη είναι να κόψουμε τα χέρια των ληστών με τη γραβάτα.
Η δεύτερη να πάρουμε με τα δικά μας χέρια και να κρατήσουμε αυτό που μας ανήκει. Να το αξιοποιήσουμε και πάνω του να χτίσουμε την Πατρίδα που μας αξίζει.
Αθήνα, 24.7.2012
Μίκης Θεοδωράκης
Τα χρήματα αυτά σε σχέση με τα οικονομικά μεγέθη της Ευρώπης αποτελούν σταγόνα στον ωκεανό. Ολόκληρη η ελληνική οικονομία ανέρχεται στο 2% της ευρωπαϊκής. Τα δημόσια χρέη των μεγάλων χωρών (ΗΠΑ, Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία κλπ.) υπολογίζονται σε τρισεκατομμύρια Ευρώ. Με την Τρόικα το δημόσιο χρέος φτάνει σήμερα γύρω στα 500 δισ. Ευρώ, ενώ υποτίθεται ότι η παρέμβασή της έγινε για να ξελασπώσουμε.
Τελικά αποδεικνύεται ότι ο στόχος τους είναι να μας ρίξουν ακόμα πιο βαθειά στη λάσπη της οικονομικής εξάρτησης, γιατί όπως προανέφερα, επιδιώκουν κατά βάση να μας καταντήσουν όσο γίνεται περισσότερο εξαθλιωμένους και ανίκανους να αντισταθούμε.
Για το πόσο μεγάλος είναι ο άγνωστος πλούτος της χώρας, κανείς δεν μας είπε ακόμα τα επίσημα στοιχεία. Μόλις προχθές ένας ειδικός για την ΑΟΖ μου αποκάλυψε ότι νοτίως της Κρήτης τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων υπολογίζονται σε 3 τρισεκατομμύρια Ευρώ. Όταν τον ρώτησα για την αξία των μεταλλευμάτων, μου είπε ότι υπολογίζει ότι είναι πολύ μεγαλύτερη. Στην δεκαετία του ’70 ασχολήθηκα με το θέμα των κοιτασμάτων του Αιγαίου. Τότε έμαθα από πηγή του Υπουργείου Εξωτερικών ότι κάτω από το Αιγαίο υπάρχει μια «θάλασσα πετρελαίου», που όμως οι Αμερικανοί την έχουν κατατάξει στα στρατηγικά τους αποθέματα και γι’ αυτό είναι απαγορευμένο ακόμα και να μιλάμε για το θέμα αυτό.
Αναφέρθηκα σε δύο μόνο ενδεικτικές πηγές του δημόσιου πλούτου. Εύκολα θα μπορούσε κανείς να υπολογίσει «δια γυμνού οφθαλμού» τις υπόλοιπες πηγές πλούτου: τη γη μας, την πράσινη ενέργεια, το φυσικό κάλλος, την αρχαία κληρονομιά, τις τουριστικές δυνατότητες και φυσικά την εργατική δύναμη του λαού μας σε όλους τους τομείς.
Αυτός ο τεράστιος ανεκμετάλλευτος πλούτος πρέπει να γίνει η έπαλξη για το ξεκίνημα μιας οργανωμένης συλλογικής προσπάθειας με στόχο την πλήρη αξιοποίησή του σε συνεργασία με όσους έχουν την οικονομική και τεχνολογική δυνατότητα γι’ αυτό. Η βάση αυτής της συνεργασίας θα πρέπει να είναι το σύστημα της κοινοπραξίας, δηλαδή της δίκαιης και ισοδύναμης προσφοράς της κάθε πλευράς και με βασικό όρο ότι δεν παραχωρείται ούτε ένα χιλιοστό από τα εθνικά μας δικαιώματα.
Όποιοι θελήσουν να συνεργαστούν μαζί μας, θα το κάνουν με βάση τα νόμιμα και δίκαια οφέλη που θα αποκομίσουν από τη συμμετοχή τους στην κοινή προσπάθεια.
Μακάρι οι εταίροι μας σ’ αυτές τις κοινοπραξίες να είναι Ευρωπαίοι ή Αμερικανοί. Θα συνεργαστούν όμως μαζί μας ισότιμα και τίμια χωρίς αυτά τα πονηρά και επαίσχυντα μέτρα και μεθόδους που χρησιμοποιούν σήμερα, λες και είμαστε ένας κατώτερος λαός, βασικά ηλίθιος, που δεν καταλαβαίνει τις αληθινές τους προθέσεις. Που είναι οι ίδιες και χειρότερες απ’ αυτές που εφαρμόσανε την εποχή της αποικιοκρατίας και το γεγονός αυτό αποτελεί ντροπή για κράτη που θέλουν να θεωρούνται πολιτισμένα.
Το κείμενο Κασιμάτη πρέπει να φτάσει σε κάθε Έλληνα. Αποκαλύπτει το κατάμαυρο μέλλον που μας περιμένει, αν δεν βγούμε από τον ασφυκτικό κλοιό που μας έχει τυλίξει και μας πνίγει. Πρέπει να σπάσουμε τον σιδερένιο κλοιό. Να κάνουμε ρήγμα. Και το Κ.Α.Π. δείχνει τον δρόμο.
Η διέξοδος είναι η συσπείρωση γύρω από το θετικό όραμα της εθνικής ανάπλασης βασισμένης επάνω στην ελληνική πραγματικότητα. Την αξιοποίηση του πλούτου της χώρας από μας τους ίδιους. Δεν κυνηγάμε χίμαιρες αλλά κάτι που μας ανήκει και δεν το γνωρίζουμε. Το γνωρίζουν όμως οι άλλοι και θέλουν να μας το κλέψουν. Επομένως πρέπει να κάνουμε δύο κινήσεις:
Η πρώτη είναι να κόψουμε τα χέρια των ληστών με τη γραβάτα.
Η δεύτερη να πάρουμε με τα δικά μας χέρια και να κρατήσουμε αυτό που μας ανήκει. Να το αξιοποιήσουμε και πάνω του να χτίσουμε την Πατρίδα που μας αξίζει.
Αθήνα, 24.7.2012
Μίκης Θεοδωράκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου