Όπως όλα δείχνουν -και λιγότερο από 24 ώρες πριν από το άνοιγμα της κάλπης-, αύριο θα τελειώσουμε μια και καλή από την πιο μισητή, προδοτική δωσίλογη διακυβέρνηση, που εδώ και πέντε ολόκληρα χρόνια καταστρέφει, ξεπουλάει, τιμωρεί τον κόσμο της εργασίας προς όφελος αποκλειστικά μιας παρα-σιτικής και ξενόδουλης οικονομικοπολιτικής μαφίας. Μιας οικονομικοπολιτικής μαφίας που απολύτως συνειδητά και προσχεδιασμένα οδήγησε τη χώρα σε αυτό το επαίσχυντο καθεστώς οικονομικής κατοχής και εθνικής αναξιοπρέπειας.
Όλο το προηγούμενο διάστημα, έχουν γραφτεί χιλιάδες σελίδες που περιγράφουν την κατάσταση και τα δεινά που υπέστη ο ελληνικός λαός κάτω από τη βάρβαρη αυτή, απολύτως εγκληματική και εθνοκτόνα πολιτική. Θα ήταν άσκοπο να επαναληφθούν εδώ οι ίδιες περιγραφές. Τώρα όλοι γνωρίζουν. Τώρα όλοι ελπίζουν.
Και όλοι προσδοκούν Δικαιοσύνη. Δεν αρκεί οι σαμαράδες, οι παπανδρέου και οι βενιζέλοι να οδηγηθούν αύριο στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας. Αυτό θα γίνει. Είναι πλέον αναπότρεπτο. Εκείνο που μένει είναι πρώτα και κύρια η αποκατάσταση της δικαιοσύνης και η παραδειγματική τιμωρία των ενόχων.
Όλα αυτά που γράφτηκαν, όλα αυτά που αναλύθηκαν και περιέγραψαν τα δεινά του...
κόσμου, όλα αυτά που βιώσαμε, τα πέντε τελευταία χρόνια, δεν ξεχνιούνται, ούτε προσπερνιούνται. Αποτελούν το μακρύ και το βαρύ κατηγορητήριο που απαγγέλλει ο ελληνικός λαός απέναντι στους σφετεριστές της εξουσίας, τους εκφραστές του δωσιλογισμού και της προδοσίας.
κόσμου, όλα αυτά που βιώσαμε, τα πέντε τελευταία χρόνια, δεν ξεχνιούνται, ούτε προσπερνιούνται. Αποτελούν το μακρύ και το βαρύ κατηγορητήριο που απαγγέλλει ο ελληνικός λαός απέναντι στους σφετεριστές της εξουσίας, τους εκφραστές του δωσιλογισμού και της προδοσίας.
Είναι το βαρύ κατηγορητήριο που κατατίθεται αύριο στη κάλπη και που δια μέσου αυτής οφείλει στη συνέχεια να μετασχηματιστεί σε Πράξη Δικαίωσης. Γιατί χωρίς δικαίωση δεν πάμε βήμα παρακάτω.
Αύριο ο ελληνικός λαός απαγγέλλει με στεντόρεια τη φωνή του το κατηγορητήριο. Και θα είναι καταπέλτης. Κανείς δεν θα μπορέσει να κωφεύσει και να προσποιηθεί, ότι δεν άκουσε, ή ότι δεν κατάλαβε.
Η αποκατάσταση της Δικαιοσύνης δεν έχει μόνο συμβολικό χαρακτήρα, ούτε είναι πρόταγμα ηθικής αποκατάστασης, ή εκδικητικής διάθεσης του θύματος απέναντι στο θύτη. Είναι η αναγκαία συνθήκη για τα επόμενα βήματα προς την οριστική ανατροπή των δεσμεύσεων και της υποτέλειας.
Χωρίς Δικαιοσύνη δεν υπάρχει Δημοκρατία. Και χωρίς Δημοκρατία δεν μπορεί να υπάρξει ούτε αλλαγή πολιτικής στην κατεύθυνση της κοινωνικής και οικονομικής αναγέννησης, που τόσο έχει ανάγκη αυτός ο τόπος.
Ο ΣΥΡΙΖΑ από αύριο αναλαμβάνει μια τεράστια ευθύνη, απέναντι συνολικά στο Έθνος και τον ελληνικό λαό. Ένα λαό που οφείλει να τον φέρει άμεσα στο προσκήνιο, να τον έχει πλάι και συμπαραστάτη του, απέναντι στις σκληρές μάχες που θα κληθεί να δώσει για την αποκατάσταση πρώτα της εθνικής μας αξιοπρέπειας. Ένα λαό με αναπτερωμένο το ηθικό, που μπορεί να ελπίζει, για να μπορεί να εμπιστεύεται. Για να μπορεί να κινητοποιείται και να δίνει νικηφόρες μάχες. Και χωρίς Δικαιοσύνη δεν μπορεί να υπάρξει ούτε ελπίδα, ούτε εμπιστοσύνη. Άρα ούτε ηθικό, ούτε κινητοποίηση, ούτε αγώνας.
Η αποκατάσταση του «περί Δικαίου» αισθήματος του ελληνικού λαού είναι λοιπόν το πρώτο εκ των ων ουκ άνευ βήμα. Θα είναι το ανεξίτηλο δείγμα γραφής, όχι μόνο των δυνατοτήτων, αλλά κυρίως των προθέσεων της νέας διακυβέρνησης.
Για το λόγο αυτό, ο ελληνικός λαός δεν πρέπει να αφήσει τα πράγματα να κυλίσουν από μόνα τους, γιατί τότε μπορεί να πάρουν το στραβό δρόμο.
Από αύριο βράδυ όλοι μαζί στους δρόμους, να στηρίξουμε την προσπάθειά μας, απαιτώντας και επιβάλλοντας τη Δικαιοσύνη.
Βαδίζοντας προς την κάλπη, ας θυμηθούμε όλοι τους στίχους του Οδυσσέα Ελύτη:
Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ
Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ
και μυρσίνη συ δοξαστική
μη παρακαλώ σας μη
λησμονάτε τη χώρα μου!
Αετόμορφα έχει τα ψηλά βουνά
στα ηφαίστεια κλήματα σειρά
και τα σπίτια πιο λευκά
στου γλαυκού το γειτόνεμα!
Της Ασίας αν αγγίζει από τη μια
της Ευρώπης λίγο αν ακουμπά
στον αιθέρα στέκει να
και στη θάλασσα μόνη της!
Τα πικρά μου χέρια με τον Κεραυνό
τα γυρίζω πίσω άπ' τον Καιρό
τους παλιούς μου φίλους καλώ
με φοβέρες και μ' αίματα!
Μα' χουν όλα τα αίματα ξαντιμεθεί
κι οι φοβέρες αχ λατομηθεί
και στον έναν ο άλλος
μπαίνουν εναντίον οι άνεμοι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου