Εισήγηση της Πολιτικής Γραμματείας προς το 4ο Τακτικό Εθνικό Συντονιστικό Συμβούλιο του ΕΠΑΜ.

- Πρόλογος

- Κυβέρνηση Διαπραγμάτευση και Μεταρρυθμίσεις.

- Κοινωνικοπολιτική Ανάλυση.

- Μπροστά στην νέα πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα

- Αναφορά Πεπραγμένων από το 3ο ΕΣΣ έως σήμερα.

Πρόλογος

Συναγωνίστριες συναγωνιστές του ΕΣΣ.

Το 4^ο Εθνικό Συντονιστικό Συμβούλιο του ΕΠΑΜ λαμβάνει χώρα σε μια περίοδο όπου η νέα πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα μετά την εκλογή της νέας κυβέρνησης συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ, έχει δώσει τα πρώτα όσο και σαφή δείγματα γραφής της. Η Πολιτική Γραμματεία τόσο με την προηγούμενη εισήγηση στην 3^ο Τακτική Σύνοδο του ΕΣΣ, όσο και στη συνέχεια μέσω των Ανακοινώσεων και των Δελτίων Τύπου, εκτίμησε σωστά και τοποθετήθηκε ανάλογα και έγκαιρα στα εξαιρετικά αποπροσανατολιστικά όσο και πυκνά πολιτικά γεγονότα.

Ενδεικτικά στις 8/2/2015 στην Εισήγηση της ΠΓ στο κεφάλαιο Πολιτικές Εξελίξεις επισημάναμε: «Από τις πρώτες μέρες της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ επιβεβαιώνονται οι εκτιμήσεις και οι ανησυχίες μας. Κανένα σχέδιο που να εξασφαλίζει με πραγματικούς...
όρους την ομαλή διαβίωση και την ανάκτηση βασικών κοινωνικών δικαιωμάτων του λαού μας δεν προκύπτει. Αν και θα μπορούσε να πεί κανείς οτι είναι ιδιαίτερα νωρίς, όπως λέει κι ο λαός μας «η καλή μέρα απ’το πρωϊ φαίνεται».

• Κυβέρνηση, Διαπραγμάτευση και Μεταρυθμίσεις.

Ξεκινώντας από τις προγραμματικές δηλώσεις του πρωθυπουργού οι οποίες κυμάνθηκαν στο επίπεδο αναπαραγωγής υποσχέσεων όπως αυτές που συνήθως ακούει ο ελληνικός λαός σε ανάλογες περιπτώσεις, στη συνέχεια γίναμε όλοι μάρτυρες μιας καθολικής υπαναχώρησης των προεκλογικών δεσμεύσεων και του προγράμματος της ΔΕΘ και της εσκεμμένης δημιουργικής ασάφειας στις προτάσεις της κυβέρνησης προς τους δανειστές. Μια δημιουργική ασάφεια που μόνο αυτό δεν ήταν για όσους μπήκαν στον κόπο να αποκωδικοποιήσουν δηλώσεις και επίσημα έγγραφα που στάλθηκαν στους εταίρους όσο και τις ανακοινώσεις των θεσμών που είδαν το φως της δημοσιότητας.

Συγκεκριμένα:

Η πρώτη ψυχρολουσία ήρθε από τον υπουργό Οικονομικών κ. Βαρουφάκη όταν από το βήμα της Βουλής και κατά την διάρκεια των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης σέρβιρε για πρώτη φορά την παραδοχή του 70% μνημονίου περιορίζοντας στο 30% την μη αποδοχή του. Πραγματικά τέτοια δήλωση εξώφθαλμης αθέτησης λαϊκής εντολής και σε τόσο γρήγορο χρονικό διάστημα δεν θυμόμαστε να έχει ξανασυμβεί στην νεότερη πολιτική ιστορία του τόπου. Αν θυμηθούμε ότι το προηγούμενο διάστημα η προγραμματική θέση του ΣΥΡΙΖΑ για διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους αντικαταστάθηκε από τα ομόλογα στο διηνεκές και τις ρήτρες ανάπτυξης με πρωτογενή πλεονάσματα, τώρα, η υπαναχώρηση παγιώθηκε. Ταυτόχρονα με την παραδοχή του 70 -30, πήραμε την σαφή διαβεβαίωση ότι οι διαπραγματεύσεις που θα ξεκινούσαν το επόμενο διάστημα δεν θα μπορούσαν εκ των πραγμάτων να θέσουν την κυβέρνηση σε θέση ισχύος, από την στιγμή που οι δύο κυριότερες αιτίες εφαρμογής των πολιτικών βαραβαρότητας, το χρέος και τα μνημόνια, δεν αμφισβητούνταν.

Η συνέχεια των πεπραγμένων είναι αμείλικτη. Στο Eurogroup της 20ης Φεβρουαρίου η κυβέρνηση Τσίπρα ολοκλήρωσε την κατά κράτος υποχώρησή της μπροστά στις απαιτήσεις των δανειστών, αποδεχόμενη και το συνοδευτικό πρόγραμμα διάσωσης μαζί με την παράταση της κύριας Σύμβασης Χρηματοπιστωτικής Διευκόλυνσης για 4 μήνες. Επί της ουσίας από την ανακοίνωση του Eurogroupπροκύπτει:

1. Η νομιμοποίηση της επιβολής της αποικιοκρατικής κηδεμονίας μέσω της αναβάπτισης της επιτήρησης και επιτροπείας από την τρόικα στους θεσμούς. Πρόκειται για παράκαμψη του ψηφίσματος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου όπου τίθεται θέμα νομιμότητας της τρόικας με βάση το πρωτογενές δίκαιο της ΕΕ και συνέχεια της ίδιας παράνομης πολιτικής ως σύννομης με αυτό.

2. Η συνέχεια και αποδοχή της συνταγματικής εκτροπής μέσω της παράτασης της Δανειακής Σύμβασης, η οποία επιβλήθηκε με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου επι κυβερνήσεως Παπαδήμου, και αποτέλεσε σφοδρό πεδίο αντιπαράθεσης μεταξύ της τότε αντιμνημονιακής αντιπολίτευσης ΣΥΡΙΖΑ και των μνημονιακών. Ετσι απαλάσσονται από το στίγμα της αντισυνταγματικότητας και της παρανομίας το σύνολο των δανειακών και μνημονιακών νόμων, καθ’όλη την διάρκεια της αποπληρωμής των δανειακών υποχρεώσεων που προκύπτουν από αυτήν.

3. Η αποδοχή της κυβέρνησης, της αξιολόγησης με βάση τους όρους της «τρέχουσας διευθέτησης». Η λεκτική καινοτομία «τρέχουσα διευθέτηση» αντικαθιστά το υφιστάμενο μνημόνιο, με τον ίδιο τρόπο που αντικαθίσται η τρόικα σε θεσμούς. Αρα κάθε αξιολόγηση εμπίπτει στην εκπλήρωση των όρων του υφιστάμενου μνημονίου. Η εν λόγω αποδοχή της αξιολόγησης με βάση την υπάρχουσα διευθέτηση, δεσμεύει την ελληνική κυβέρνηση, όπως ρητά ανφέρει η ανακοίνωση τουEurogroup, να παρουσιάσει συγκεκριμένη λίστα μεταρυθμίσεων ως τα τέλη Απριλίου. Με άλλα λόγια η κυβέρνηση πρέπει να συνεχίσει παρουσιάζοντας συγκεκριμένες μεταρυθμίσεις πάνω στον υπάρχον μνημονιακό πρόγραμμα, για να αξιολογηθεί και να μπορέσει να πάρει τις εναπομείνουσε δόσεις ρευστότητας για την οικονομία.

4. Η συνέχεια αποπληρωμής του δυσβάσταχτου χρέους.«Οι ελληνικές αρχές επαναλαμβάνουν την αδιαμβισβήτητη δέσμευσή τους, να τιμήσουν τις οικονομικές υποχρεώσεις τους προς όλους τους πιστωτές τους πλήρως και εγκαίρως» Πιο άμεση και σαφή αναγνώριση ότι το υφιστάμενο δημόσιο χρέος είναι βιώσιμο και εξυπηρετήσιμο δεν μπορούσε να προκύψει. Καμμιά αναφορά για απομείωση, επιμήκυνση, ή έστω επανεξέταση των όρων και της διάρκειας αποπληρωμής των δανείων του μηχανισμού.

5. Η εγγύηση της βιωσιμότητας του χρέους με πρωτογενή πλεονάσματα. Η συγκεκριμένη δέσμευση μάλιστα αναφέρεται και ορίζει τον τρόπο που θα εγγυάται η νέα ελληνική κυβέρνηση τα απαραίτητα πρωτογενή πλεονάσματα και τα έσοδα που απαιτούνται για την βιωσιμότητα του χρέους, σύμφωνα με το ανακοινωθέν του Eurogroup του Νοεμβρίου του 2012. Με άλλα λόγια η αυστηρή τήρηση του προϋπολογισμού με την επιτήρηση πλέον των θεσμών, η ανάγκη για συνέχεια των ιδιωτικοποιήσεων και η διατήρηση του ξεχωριστού λογαριαμού στην ΤτΕ για την κατάθεση των απαιτούμενων κεφαλαίων για την εξυπηρέτηση του χρέους παραμένουν ως έχουν.

6. Η δέμευση να μην αλλαχτεί τίποτε από όσα νομοθετήθηκαν σε επίπεδο πολιτικών, διαρθρωτικών μεταρυθμίσεων, ιδιωτικοποιήσεων και ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας, εργασιακών απορυθμίσεων, από τις προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις. Η οποιαδήποτε αλλαγή προκύψει χωρίς ειδικά την έγκριση των θεσμών θα θεωρηθεί μονομερής ενέργεια και δεν πρόκειται να γίνει αποδεκτή. Η υπόσχεση για κατάργηση του ΤΑΙΠΕΔ από την κυβέρνηση πήγε περίπατο, ενώ η δέσμευση της ανάληψης της ευθύνης να χρησιμοποιηθούν οι τεχνικοί υπάλληλοι στην παροχή κάθε τεχνικής βοήθειας σημαίνει την συνέχεια της παρουσίας των γκαουλάιτερ της TaskForce στην χώρα.

Η σκληρή διαπραγμάτευση της κυβέρνησης συνέχισε ακάθεκτη στο ίδιο μοτίβο.

Τρείς μέρες μετά το Eurogroup της 20ης Φεβρουαρίου η πρώτη λίστα μεταρυθμίσεων που συντάχθηκε;… από τον κ. Βαρουφάκη, ήρθε για να επιβεβαιώσει την ακάθεκτη πορεία διολίσθησης της κυβέρνησης στις επιταγές των δανειστών – εταίρων. Ενδεικτικά αναφέρουμε:

1. Την συνέχεια των ιδιωτικοποιήσεων και τη διαχείριση της δημόσιας περιουσίας για την προσέλκυση επενδύσεων. Οποια ιδιωτικοποίηση έγινε δεν αναιρείται, και όσες έπονται θα γίνουν με αναθεωρημένους όρους. Με άλλα λόγια το ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας συνεχίζεται και μάλιστα αναθεωρημένο, στο πλαίσιο της νεοφιλελεύθερης πολιτικής εκποίησης της χώρας.

2. Την δέσμευση αποπληρωμής οφειλών σε εφορίες και τράπεζες. Καμμιά πρόβλεψη για την φοροδοτική ικανότητα των πολιτών. Πατριωτικό χρέος κατά την κ Βαλαβάνη η αποπληρωμή χρεών στην εφορία. Βελτιώσεις σε συμφωνία με τους δανειστές που περιλαμβάνουν φερεγγυότητες, στρατηγικές χρεοκοπίες και αδυναμίες πληρωμών, έχουν άμεση συνάρτηση με τα κριτήρια που θα ισχύσουν και το εύρος της πραγματικής ωφέλειας για την συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών. Οι δεσμεύσεις για το σταμάτημα των πλειστηριασμών της πρώτης κατοικίας και την σύνδεσή τους με τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια των τραπεζών παραμένει θολή και έωλη από την στιγμή που συνδέεται άμεσα με τον Κώδικα Δεοντολογίας των Τραπεζών και την κεφαλοποίησή τους. Επίσης η δέμευση για επαναφορά προς ψήφιση του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, προδιαγράφει την χειροτέρευση σε ότι έχει να κάνει με την απελευθέρωση των πλειστηριασμών και την δυσκολία πρόσβασης στην δικαιοσύνη από τους πολίτες.

3. Την διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης. Η ενοποίηση των ασφαλιστικών ταμείων και μέτρα όπως τα αντικίνητρα για την πρόωρη συνταξιοδότηση, η υιοθέτηση του Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος, η συμπληρωματική εργασία σε συνταξιούχους που δεν τα βγάζουν πέρα με έμμεση κατάργηση της τριμερούς χρηματοδότησης, σηματοδοτούν το τέλος κάθε λογικής κοινωνικής ασφάλισης με τον τρόπο που γνωρίζαμε, την στιγμή που η αχαρακτήριστη ληστεία των ασφαλιστικών ταμείων, η εκτίναξη της ανεργίας και της ανασφάλιστης εργασίας έχουν οδηγήσει το σύστημα ασφάλισης σε αδιέξοδο.

4. Την λειτουργία και την υιοθέτηση τροποποιήσεων του Οργανικού Νόμου του Προϋπολογισμού, που επιβλήθηκε με το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής» 2015-2018. Δεν χρειάζεται να πούμε ότι το συγκεκριμένο πλαίσιο αποτελεί μνημονιακή δέσμευση που δεν ολοκλήρωσε η δοσίλογη κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου, και δεσμεύεται η νέα κυβέρνηση να ολοκληρώσει. Ουσιαστικά ο Οργανικός Νόμος είναι θεσμικός θεματοφύλακας της βάρβαρης μνημονιακής λιτότητας σε βάρος των εργαζομένων και των κοινωνικών δαπανών, αφού επιβάλει μια σειρά από μέτρα με αποκορύφωμα την ίδρυση ενός ανεξάρτητου Δημοσιονομικού Συμβουλίου που θα επιβλέπει την τήρηση κανόνων και συμμορφώσεων στην κατάρτιση του προύπολογισμού.

Η εξεταζόμενη λίστα Βαρουφάκη από τους θεσμούς για να εγκριθεί η ποιότητα των μεταρυθμίσεων, προβλέπει επίσης αλλαγές επί το χείριστον στις φοροαπαλλαγές, αλλαγές στους συντελεστές του ΦΠΑ με προφανή διάθεση αυξήσεων, δημιουργία περιουσιολογίου χωρίς βεβαίωση των πηγών εισοδήματος που θα επέτρεπε να εκτιμηθεί η φοροδοτική ικανότητα του φορολογούμενου, και βέβαια θεσμοθέτηση και νομιμοποίηση του κοινωνικού ρατσισμού, με την υιοθέτηση της έξυπνης κάρτας πολιτών, και το δικαίωμα στην φτώχεια να ανάγεται σε πρώτης προτεραιότητας μέριμνα για την πρώτη «αριστερή» κυβέρνηση στην ιστορία του τόπου.

• Κοινωνικοπολιτική Ανάλυση.

Είναι γεγονός πως η νέα ελληνική κυβέρνηση εκλέχτηκε ως αντιμνημομιακή κυβέρνηση και την προσδοκία για την τελευταία διέξοδο του ελληνικού λαού στην κατεύθυνση του σταματήματος των μνημονιακών πολιτικών ή στην καλύτερη περίπτωση στην σημαντική ανάσχεσή τους. Είναι απόλυτα αναγκαίο να κατανοήσουμε μερικές απλές διαπιστώσεις.

Η ελληνική κοινωνία και γενικότερα η χώρα, δέχεται το μεγαλύτερο πείραμα εν καιρώ ειρήνης, με το οποίο επιχειρείται η κατάκτησή της σε όλα τα επίπεδα χωρίς την χρησιμοποίηση στρατιωτικών μέσων. Τουλάχιστον έως σήμερα.

Αυτό δεν είναι καθόλου κατανοητό στον μέσο πολίτη. Οι αυθόρμητες κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις των πλατειών του 2011 και 2012, κατέδειξαν μεν την αυθόρμητη ενεργοποίηση μεγάλου μέρους της κοινωνίας, δεν κατάφεραν όμως να δημιουργήσουν το ρωμαλέο αυτό συλλογικό και ενιαίο υποκείμενο που θα δρομολογούσε με καθοριστικό τρόπο το ξερίζωμα του υποτελούς και δοσίλογου πολιτικού προσωπικού και κατ’επέκταση του κυρίαρχου πολιτικού συστήματος στην κατεύθυνση μιας πραγματικής κοινωνικής χειραφέτησης. Και αυτό γιατί ποτέ δεν συνειδητοποιήθηκε από το κίνημα ευρύτερα, το μέγεθος της επίθεσης που υφίσταται η χώρα με την έννοια της παράδοσης της εθνικής κυριαρχίας και της κατάλυσης του σκληρού πυρήνα του κράτους, που τύποις μέσα από τον αστικό τρόπο ανάπτυξης κρατούσε μια σχετική ισοροπία στους βασικούς πυλώνες διοίκησης του.

Η μεγάλη διαπλοκή και η ανάλογη διαφθορά που αυτή γεννούσε, σε συνδυασμό με τον χρόνιο κατακερματισμό της οργάνωσης σε κάθε επίπεδο στην βάση της κοινωνίας, ο ξεπουλημένος συνδικαλισμός, κυρίως όμως η ενορχηστρωμένη αποδόμηση της αξίας της ιστορικής συνέχειας του λαού μας και της συγκρότησής του ως έθνος, αποτέλεσαν τους καταλυτικούς παράγοντες αδυναμίας σταχυολόγησης και υπέρβασης του τρόπου αντιμετώπισης της διαμορφωθείσας κατάστασης.

Μετά το σοκ που επέφερε η παρουσιαζόμενη ως φιλολαϊκή σοσιαλιστική κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου, και η ακόλουθη αποδόμηση και διάλυσή της στη συνείδηση του ελληνικού λαού, μετά την ανάληψη μιας σκηνοθετημένης αντιμνημονιακής λογικής διακυβέρνησης από την τρικομματική συγκυβέρνηση Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη και το γρήγορο ξεγύμνωμα του πραγματικού προσώπου της, ο ελληνικός λαός δοκιμάζει μια συνεπή προεκλογικά αντιμνημονιακή δύναμη εξουσίας στο όνομα του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ. Μάλιστα καταλήγει σε αυτήν την επιλογή, ειδικά του ΣΥΡΙΖΑ, - καθότι οι ΑΝΕΛ προέκυψαν χωρίς την παραμικρή πρότερη δημοσιοποίηση κάποιας πολιτικής συμφωνίας, - με την αδιαμφισβήτη πεποίθηση ότι η σφραγίδα μιας αριστερής και άρα εκ των«εγχειριδίων» φιλολαϊκής διακυβέρνησης, είναι δεδηλωμένη και κατά κάποιο τρόπο διασφαλισμένη.

Βρισκόμαστε λοιπόν σε μια ιδιότυπη περίοδο όπου συνδυάζονται μερικά παράδοξα όσο και οξύμωρα κοινωνικά δεδομένα. Οι ψηφοφόροι της συγκυβέρνησης ενώ βλέπουν διαρκώς ότι οι σωτήρες τους υπαναχωρούν από τις υποσχέσεις τους, ενώ βεβαιώνονται μέρα με την μέρα ότι τίποτα ακόμα δεν δείχνει ικανό να αποτυπώσει στην πράξη και στην καθημερινότητα ότι τα πράγματα αλλάζουν προς το καλύτερο, εν τούτοις συνεχίζουν να μη θέλουν να πιστέψουν ότι και αυτή, η τελευταία διέξοδος και λύση στα χιλιάδες προβλήματά τους θα αποτελέσει τελικά φρούδα ελπίδα.

Η πεποίθηση αυτή ενισχύεται κυρίως από την ομολογουμένως εξαιρετικά οργανωμένη και αποδοτική επικοινωνιακή πολιτική της συγκυβέρνησης, την σύμπραξη των συστημικών ΜΜΕ στην απόκρυψη των συμφωνιών και των δεσμεύσεων που συνάπτονται με τους δανειστές, και την αδυναμία της προσωπικής ενασχόλησης στην μέθοδο εύρεσης και κατανόησης των πρωτογενών πηγών ενημέρωσης. Ενισχύεται ακόμα από την κεκτημένη ταχύτητα προηγούμενων χρόνιων πρακτικών που αλλοίωσαν την στήριξη στις δυνάμεις του εαυτού μας και επαφίονται στις νουθεσίες και υποσχέσεις του συστήματος των ρουσφετιών και των πελατειακών σχέσεων που εδραίωσαν τόσο οι μηχανισμοί του ΠΑΣΟΚ που έχουν αλώσει και τον ΣΥΡΙΖΑ, όσο και της Νέας Δημοκρατίας.

Η καθημερινότητα όμως στην πράξη, θα αποκαλύψει τάχιστα την μη αναστροφή της κατάστασης,και μοιραία θα επιφέρει την τελειωτική αποδόμηση της νέας συγκυβέρνησης. Ηδη σε σχετικές δημοσκοπήσεις που αξιολογούν την μέχρι τώρα πορεία της κυβέρνησης, παρατηρείται η ταχεία συρίκνωση των ποσοστών της. Θετική γνώμη είχε το 83,1% στα μέσα Φλεβάρη, ενώ ήδη κατέβηκε στο 59,8% στα μέσα του Μάρτη. Αντίστοιχα στην ίδια δημοσκόπηση οι αρνητικές κρίσεις καταγράφουν σημαντική ανοδο από 13,6% στα 37,7 την ίδια περίοδο. (Εκπομπή Ιντριγκα της Ελλης Στάη με την εταιρεία marc)

Ταυτόχρονα οργανωμένα μέλη στον ΣΥΡΙΖΑ και στους ΑΝΕΛ, βρίσκονται ήδη σε έντονο προβληματισμό, καθώς τα μηνύματα που έρχονται από τις κατά τόπους επαφές σε όλη την Ελλάδα, αποτυπώνουν στην καλύτερη των περιπτώσεων πλήρη απογοήτευση και εν δυνάμει αγανάκτηση.

Η κατάσταση στο εσωτερικό των κομμάτων διακυβέρνησης και ειδικά του ΣΥΡΙΖΑ είναι επίσης εν βρασμώ. Συγκεκριμένα δεν είναι λιγοστές οι φωνές που αμφισβητούν τις πρακτικές και τις διαπραγματεύσεις που γίνονται από την ηγετική ομάδα. Ο Μανώλης Γλέζος, αν και μάξεψε τις δηλώσεις του, ήταν από τους πρώτους που αμφισβήτησε την κατάληξη των διαπραγματεύσεων. Σήμα κινδύνου με ιδιαίτερα τρόπο εξέπεμψε και ο Αλέξης Μητρόπουλος όσον αφορά την συμφωνία παράτασης της Δανειακής Σύμβασης. Στο Αριστερό Ρεύμα επίσης αυξάνονται οι φωνές διαμαρτυρίας και διαφοροποίησης, με τελευταίο δείγμα την δήλωση του Στάθη Λεωτσάκου που ονόμασε τους εταίρους που διαπραγματευόμαστε ως «οικονομικούς δολοφόνους».

Το σίγουρο είναι ότι η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, δεν έχει κανέναν ενδοιασμό στον σχεδιασμό της. Η προσήλωση στον ευρωπαϊκό προσανατολισμό, στην ευρωζώνη, και στην στρεβλή άποψη ότι αυτή η πολιτική του άκρατου μονεταριστικού νεοφιλελευθερισμού μπορεί να αναχαιτιστεί, είναι εκτός τόπου και χρόνου. Επί της ουσίας η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ ανήκει στην πλευρά αυτή τής… ο θεός να την κάνει «ευρωπαϊκή αριστερά» όπου εδώ και χρόνια έχει ενσωματωθεί στον σκληρό πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αφού έχει αποδεχτεί πλήρως την εξέλιξη της πολιτικής ένωσης της Ευρώπης σε μια μεγάλη ομοσπονδία ρευστοποιημένων και ανυπόστατων κρατών, και την de jure αποδοχή του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος στον βασικό θεμελιακό άξονα προς αυτή την ολοκλήρωση.

Αν φαντάζονται την ευρωπαϊκή αριστερά ως τον αντίθετο πόλο προς την κατεύθυνση μιας πιο κοινωνικής ευρωπαϊκής πολιτικής, αυτό πάντως δεν μας εξηγούν πως θα το κάνουν με τα δεδομένα της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης, και τον ανασχηματισμό στα γεωστρατηγικά συμφέροντα που λαμβάνουν χώρα. Αλλά ακόμα και αν αποδεχτούμε πως έχουν καλή πρόθεσεη, θα πρέπει επίσης να μας οριοθετήσουν και τον χρόνο που θα χρειαστούν για να επιτύχουν την φαντασίωσή τους. Αδυνατούμε να φανταστούμε με ποιόν τρόπο θα υπάρχει η χώρα μας έως τότε.

Στα πιο πρακτικά ζητήματα, αυτό που έχουμε μπροστά μας σήμερα ως αδιαμφισβήτητο δεδομένο βάσει και της τελευταίας επίσκεψης του πρωθυπουργού και του προηγηθέντος ταπεινωτικού γράμματος στην καγκελάριο Μέρκελ, είναι η πλήρης επιβεβαίωση της ολικής υποχώρησης της κυβέρνησης σε όλα τα ζητήματα που προηγήθηκαν με τις διαπραγματεύσεις και της συμφωνίας του Eurogroup της 20ης Φεβρουαρίου. Σε αυτά μάλιστα προστέθηκαν και η απεμπόληση της διεκδίκησης των πολεμικών επανορθώσεων και του κατοχικού δανείου, με την ανάδειξη μόνο του ηθικού θέματος και την πληρωμένη απάντηση της Μέρκελ ότι πολιτικά και νομικά το θέμα για την Γεμανία έχει λήξει. Η καγκελάριος θεώρησε μάλιστα σωστό να υπενθυμίσει στον έλληνα πρωθυπουργό την συμφωνία προ του μνημονίου για την Ελληνογερμανική Εταιρική Σχέση, (Φούχτελ) και το κοινό Ταμείο για το Μέλλον που συμφώνησαν οι δύο πρόεδροι των χωρών Παπούλιας και Γκάουκ.

Με άλλα λόγια η νομιμοποίηση των θηριωδιών των Ναζί στα πλαίσια ενός παγκόσμιου πολέμου, έρχεται να ξεπλυθεί με τον χειρότερο σήμερα τρόπο στο όνομα της φιλίας των λαών, της καταπολέμησης της επανεμφάνισης του ολοκληρωτισμού και του κοινού ευρωπαϊκού μας σπιτιού. Οτι συνέβη, συνέβη. Θα ενισχύσουμε τις πληγείσες κοινότητες με προγράματα ανταλλαγών για την προώθηση της έρευνας της κοινής ιστορίας των δύο χωρών και τη σύσφιξη των διμερών επιστημονικών σχέσεων. Αυτό είναι όλο. Κατά τα άλλα το σπάσιμο των στερεοτύπων ανάμεσα στις δύο χώρες, δεν αποσκοπεί παρά στην εξάλειψη κάθε υπόνοιας του νέου ρόλου που διαδραματίζει το σημερινό 4ο Ράιχ στην Ελλάδα και την Ευρώπη.

Οποια ομοιότητα ή προσπάθεια σύγκρισης προκύπτει σήμερα με την ναζιστική Γερμανία πρέπει να θεωρηθεί τυχαία, αν όχι απαράδεκτη και καμμιά νομική ή άλλη ευθύνη δεν συνάγεται.

Το αστείο με την συνδρομή της δικαιοσύνης της Γερμανίας για την διελεύκανση της υπόθεσηςSiemens ανάγεται στην δημιουργία εντυπώσεων προς τους ιθαγενείς. Είναι πάντως εξοργιστικό να ζητάς την συνδρομή των υπαίτιων για να διελευκάνεις την διαπλοκή στην χώρα σου.

Η μεγαλύτερη όμως και πιο επικίνδυνη μεθόδευση της συνέχειας της αποικιοκρατικής κηδεμονίας, της κατάλυσης του κράτους, και της άσκησης φυσικής κατοχής στην χώρα μας,δεν είναι άλλη από την επίσημη αίτηση όπως αυτή διατυπώθηκε και στο γράμμα προς την Μέρκελ από τον έλληνα πρωθυπουργό. Παραθέτουμε το απόσπασμα κατά λέξη΅

« Πρέπει να καθοριστεί η διαδικασία (καθώς και οι μετέχοντες και το χρονοδιάγραμμα) μέσω της οποίας θα συμφωνηθούν νέες ρυθμίσεις οι οποίες η κυβέρνησή μου θα ήθελε να πάρουν τη μορφή ενός Συμβολαίου για την Ανάκαμψη και την Εξέλιξη, μεταξύ των οποίων και οι προβλέψεις για το ελληνικό χρέος στο πνεύμα της συμφωνίας του Eurogroup του Νοεμβρίου του 2012.

Εν κατακλείδι, η Ελλάδα δεσμεύεται να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της με καλή πίστη και σε συνεργασία με τους εταίρους της.»

Τι ζητάει λοιπόν ο έλληνας πρωθυπουργός;

Την σύναψη μιας νέας Δανειακής Σύμβσης με όνομα «Συμβόλαιο για την Ανάκαμψη και την Εξέλιξη». Δηλαδή νέα μνημόνια, νέα μέτρα, νέο χρέος. Και το χειρότερο! Την διαφορετική νομική υπόσταση που συνάγεται αφ’ενός μεν από την διαφορά των όρων Σύμβασης και Συμβολαίου, αφ’ετέρου δε από τον νέο αντισυμβαλλόμενο που δεν θα είναι πλέον ο EFSFαλλά ο πολύς και υπερεθνικός ESM με ότι αυτό συνεπάγεται.

Συνοψίζοντας, ένα πρώτο λογικό και ψύχραιμο συμπέρασμα είναι οτι έχουμε μια πλήρως κεκαλυμένη μνημονιακή συγκυβέρνηση με αρκετές αντιφάσεις στο εσωτερικό της που όμως ακόμα δεν εξωτερικεύονται δυναμικά. Μια ηγετική ομάδα αποφασισμένη να παραμείνει στην εξουσία, ικανή μόνο για το χειρότερο αφού κανείς δεν μπορεί να υποθέσει ότι όλα αυτά γίνονται μόνο και μόνο για να οδηγηθούμε σε μια σκληρή διαπραγμάτευση προς όφελος του ελληνικού λαού. Είναι αδιανόητο να προπαγανδίζεις μια επερχόμενη σκληρή διαπραγμάτευση για το ερχόμενο καλοκαίρι, και να κάνεις ότι είναι δυνατόν να για να βρίσκεσαι σε χειρότερη αντικειμένικά θέση.

Αν και δεν το θίξαμε νωρίτερα, πολύ πιθανόν είναι να συντελούνται πλέον και σοβαρές διεργασίες υποστήριξης της ηγετικής ομάδας της κυβέρνησης ευρύτερα από συμπλέοντες χώρους του συνταγματικού τόξου, στην πάση θυσία παραμονή στην ευρωζώνη, ακόμα κι αν χρειαστεί να επέλθει μια προσωρινή λύση που μπορεί να εξυπηρετήσει την παραπάνω λογική. Η οικονομική ασφυξία της κυβέρνησης και ο εκβιασμός που απευθύνεται πρώτα και κύρια στον ελληνικό πληθυσμό δεν αποκλείεται να επιφέρει και απρόσμενες λύσεις εισαγωγής νέων νομισματικών πολιτικών, ή υιοθέτησης της πρακτικής κουρέματος καταθέσεων στο μεσοπρόθεμο μέλλον.

Τα εθνικά θέματα παραμένουν στο ψυγείο, αφού από τις προγραμματικές δηλώσεις δεν ακούσαμε τίποτα για τα φλέγοντα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, ούτε για την Τουρκία, ούτε για τα Σκόπια. Αντίθετα παρατηρούμε επικίνδυνες κλιμακώσεις από πλευράς της γείτονος, με αποκορύφωμα την ύποπτη ΝΟΤΑΜ που εξεδόθη πρόσφατα, και τις νέες αντιφατικές συνομιλίες που συντελούνται με τον Γκρουέφσκι και τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης που προτείνονται από το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών.

Από την άλλη μεριά έχουμε μια κοινωνία σε απόλυτη σύγχιση, που ναι μεν αρχίζει να αντιλαμβάνεται το προφανές, αλλά δείχνει αποπροσανατολισμένη και ανίκανη να βρεί άλλες διέξοδους και τρόπους και μοιραία προσμένει σε μια χειροπιαστή έκφραση από πλευράς της συγκυβέρνησης απόδειξης της προεκλογικής λογικής της.

Η υπόλοιπη αριστερά, αποσβολωμένη από το κάψιμο της ιδεολογικής γνησιότητας του χώρου που πρεσβεύει, προσπαθεί να περισώσει την ταυτότητά της, προσποριζόμενη στην καλύτερη περίπτωση τις απογοητευμένες ομάδες και συνιστώσες που στήριξαν ανερυθρίαστα τον ΣΥΡΙΖΑ.

Μπροστά στην νέα πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα

Συναγωνίστριες συναγωνιστές.

Με βάση την παραπάνω αποτύπωση και κοινωνικοπολιτική ανάλυση, η Πολιτική Γραμματεία θέτει στο ΕΣΣ αλλά και ευρύτερα στο Μέτωπο μια κατά το δυνατόν καλύτερη πλατφόρμα εκτίμησης της κατάστασης, όπως και το πεδίο για πολιτκή ζύμωση στην έναρξη ενός αναγκαίου και αναπόφευκτου επανακαθορισμού της παραπέρα πορείας και τακτικής που πρέπει να υιοθετήσουμε.

Η Πολιτική Γραμματεία εκτιμά, ότι σε αυτό το αχαρτογράφητο κοινωνικοπολιτικό μείγμα που βρισκόμαστε, και παρά τις κατανοητές διαφορετικές προσεγγίσεις που ήδη εκφράζονται από την βάση του Μετώπου, αναδύεται ταυτόχρονα ένα εξαιρετικά προνομιακό πεδίο δράσης μπροστά μας. Η συνειδητοποίηση όλο και ευρύτερων κοινωνικών στρωμάτων, ότι η παραμονή στην ευρωζώνη σημαίνει χρέος, μνημόνια, ύφεση και συνεχής λιτότητα.

Όμως είναι αλήθεια ότι η χρόνια αυτή διάλυση του κοινωνικού ιστού στη χώρα μας, θα ήταν αδύνατο να μην επιφέρει την ανάλογη απογοήτευση και κόπωση όχι μόνο στην κοινωνία μας, αλλά και στο ίδιο το εσωτερικό του Μετώπου. Ναι μεν οι δυσκολίες βαθαίνουν, σίγουρα η κόπωση επηρεάζει ακόμα κι όλους εμάς στο ΕΠΑΜ που είχαμε την ευκαιρία να συνυπάρξουμε σε μια οργάνωση που από την αρχή δεν αποπροσανατολίστηκε εμβαθύνοντας στα πρωτογενή χαρακτηριστικά της πολύπλευρης κρίσης, αλλά ο πόλεμος συνεχίζεται αμείλικτος και αναμένεται να κορυφωθεί όσο πλησιάζει η τελική φάση της αναμέτρησης.

Κανείς βέβαια δεν μπορεί να προσδιορίσει με ακρίβεια πώς ακριβώς θα εκφραστεί ή πότε συγκεκριμένα μπορεί κάποιος να προφητέψει τις εξελίξεις, αλλά το σίγουρο είναι πως κομβικές περίοδοι από κάθε άποψη θα βρίσκονται από δώ και στο εξής συνέχεια μπροστά μας και σε ημερήσια διάταξη. Εξ’άλλου αυτό που ανακαλύπτουμε συνεχώς, είναι πως κανείς δεν θα βοηθήσει στην εκπλήρωση των προταγμάτων μας, ή ακόμα και στο πλησίασμά τους, εκτός από εμάς τους ίδιους.

Η Πολιτική Γραμματεία πήρε την Πολιτική Απόφαση του 3ου Συνεδρίου, και στο μέτρο του δυνατού και πάντα μέσα από τις διαμορφωθείσες ιστορικές συγκυρίες την υπηρέτησε έντιμα. Η προσπάθεια για την δημιουργία του 3ου Δημοκρατικού Πατριωτικού πόλου μπορεί να μην πήρε την μορφή εκλογικής συνεργασίας, έφερε όμως ικανοποιητικά αποτελέσματα τόσο στην αποτύπωση της δυναμικής που μπορούσε να αποκτήσει, στο πραγματικό μέτρημα των φορέων που συντάσσονται σε αυτή την λογική, και στην δημιουργία τόσο στους πολιτικούς φορείς όσο και στον κόσμο που το αντιλήφθηκε,της συνεπούς πατριωτικής ενωτικής συμεριφοράς που πρεσβεύει το Μέτωπο.

Ταυτόχρονα η συλλογική απόφαση για μη συμμετοχή στις εκλογές, μπόρεσε να κεφαλοποιηθεί θετικά, δεδομένης της καταγραμμένης εντύπωσης και του αντικειμενικού σχολιασμού που συγκέντρωσε. Αυτό δε σημαίνει οτι ευλογούμε τα λόγια μας, αλλά ότι πρέπει να αναγνωρίζουμε μέσα σε ένα κατ’εξοχήν εχθρικό και αντίπαλο πολιτκό σύστημα, ότι το ΕΠΑΜ βρήκε τον τρόπο να παραμείνει στον κοινωνικοπολιτκό στίβο, υπογραμμίζοντας την ανάγκη της συμμετοχής, με όσο το δυνατόν καλύτερη δημιουργία των δικών του όρων και προϋποθέσεων.

Αυτή την παρακαταθήκη καλούμαστε να εξειδικεύσουμε, μέσα στο νέο δυσκολότερο περιβάλλον που εδραιώθηκε και εξελλίσεται μπροστά μας.

Μετά τις εκλογές, η διαχείριση της πολιτικής κατάστασης και η αντιμετώπιση των νέων αυτών συνθηκών βρήκε το ΕΠΑΜ με την υποχρέωση να συνεχίσει τον αγώνα για την απελευθέρωση της πατρίδας, έχοντας όμως να αντιμετωπίσει νέους σκοπέλους που είχαν και έχουν να κάνουν με την γρήγορη αφομοίωση της πραγματικότητας, και την έγκαιρη αποδόμηση της εικονικότητάς της.

Εργο δύσκολο, που βρίσκει εμπόδια όσον αφορά τον τρόπο προσέγγισης και όχι την αδιαμφσβήτητη αλήθεια του περιεχομένου του. Δεν ήταν λίγες οι φορές που αναγκαστήκαμε να προσμετρήσουμε τις διαφορετικές αυτές προσεγγίσεις τόσο της ίδιας της κοινωνίας, όσο και του δικού μας έμψυχου υλικού, στην προσπάθεια της προσεκτικής αποσαφήνισης της θέσης μας. Είναι απόλυτα κατανοητό. Σταθήκαμε όμως ανένδοτοι στην λογική της αυστηρής και συνάμα εποικοδομητικής κριτικής απέναντι στη νέα κατάσταση, γιατί μας ήταν αδύνατον να δεχτούμε τη νέα σκηνοθετημένη συνέχιση της μνημονιακής πολιτικής σε βάρος της συντριπτικής πλειοψηφίας.

Είμαστε πλέον σίγουροι για τον ρόλο και την πολιτική που θα εξυπηρετήσει η νέα συγκυβέρνηση. Γι’αυτό όσο ποτέ στο παρελθόν, τα προτάγματα και η πρότασή μας για την πορεία του τόπου είναι αναγκαίο να μεταλαμπαδευθούν και να διαχυθούν στην ελληνική κοινωνία με τους καλύτερους ορους.

Στην επόμενη περίοδο όπως αναφέρθηκε και νωρίτερα, ανοίγει ένα προνομιακό πεδίο δράσης, άμεσα συνδεδεμένο με την συνειδητοποίηση, ότι μέσα στην ΕΕ και μέ το δυσβάστακτο χρέος που βάλθηκαν να μας πείσουν πως είναι εξυπηρετήσιμο, δεν υπάρχει η παραμικρή πιθανότητα στην όποια διαπραγμάτευση, να επιφέρει συμφέρουσες λύσεις σε όφελος του λαού. Αυτό, με την κατάλληλη και προσαρμοσμένη τακτική από μέρους μας όσον αφορά την ανάδειξή του, κυρίως όμως στην εμπεριστατωμένη και τεκμηριωμένη εναλλακτική που επιβάλλεται να προσφέρει και να παρουσιάσει το ΕΠΑΜ ευρύτερα στην ελληνική κοινωνία, μας καθιστά αναπόφευκτα σε θέση ισχύος για μια συντονισμένη και συντεταγμένη μάχη.

Συμπερασματικά λοιπόν, η συγκεκριμένη ιστορική εποχή και ο τρόπος που διαμορφώθηκε μετά τις επαφές με όλους τους χώρους που προσφέρονταν για την δημιουργία του δημοκρατικού – πατριωτικού 3ου πόλου και τις τελευταίες εκλογές κατέδειξε αναμφίβολα πως επιβάλλεται πλέον να στηριχτούμε πρωταρχικά στις δικές μας δυνάμεις, και να εξαντλήσουμε την δυνατότητά μας να διακδικήσουμε και να μπούμε με σοβαρές πλέον αξιώσεις στην επόμενη μάχη των εκλογών, διαμορφώνοντας σε μια τελική ευθεία σύγκρουσης με την καθεστηκυία τάξη και το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα, τους δικούς μας όρους και προϋποθέσεις.

Αμεση προτεραιότητα λοιπόν για το αμέσως επόμενο διάστημα είναι:

Α) Η προετοιμασία του Μετώπου στην μάχη των επόμενων εκλογών στην λογική της άμεσης ανάσχεσης – ανατροπής της κεκαλυμένης μνημονιακής πορείας που απεργάζεται η ηγετική ομάδα της συγκυβέρνησης.

Β) Το εκ νέου άνοιγμα στην κοινωνία με στοχευμένες δράσεις οδοιπορικών σε όλη την Ελλάδα, και σε κινηματικό επίπεδο.

Γ) Την απαραίτητη στόχευση, στην ενδυνάμωση και αξιοποίηση στο έπακρον του έμψυχου δυναμικού του ΕΠΑΜ σε επίπεδο στελεχών.

Δ) Την εύρεση και αξιοποίηση πόρων για την οικονομική ενίσχυση του ΕΠΑΜ

Ε) Την βελτίωση και της επικοινωνιακής τακτικής, συντονισμένα σε όλα τα επίπεδα. (ΜΜΕ, πολιτκός λόγος και στόχευση)

Ταυτόχρονα παρ’όλο που διαπιστώνουμε ότι η κινηματική άπνοια, ο αποπροσανατολισμός, η εμμονή της κοινωνίας στις λογικές ανάθεσης είναι πλέον αδιαμφισβήτητη όσο και δυσάρεστη πραγματικότητα, υπογραμμίζουμε εκ νέου την αδήριτη ανάγκη ενεργοποίησης του λαού μας.

Ο αγώνας για τις εκλογές, δεν μπορεί να είναι μονόπλευρος. Η κινηματική διαδικασία για το ΕΠΑΜ, η προσπάθεια επαφής πόρτα την πόρτα γειτονιά την γειτονιά, αποτέλεσε και πρέπει να συνεχίσει να αποτελεί βασικό μέλημα, στην λογική της αφύπνισης, ενεργούς συμμετοχής και συστράτευσης σε κοινό αγώνα, όσο κι αν διαπιστώνουμε πως ο λαός μας έχει αδρανήσει.

Δεν θα μπορούσαν άλλωστε να εξυπηρετηθούν τα προτάγματά μας και η λογική της ανατροπής του κυρίαρχου πολιτικού συτήματος με όρους εξουσίας του ίδιου του λαού, μόνο μέσα από την μάχη των εκλογών, αν δεν επιτύχουμε την ευρύτερη κοινωνικοπολιτική συμμαχία και συμπαράταξη σε κινηματικό επίπεδο. Εξ’άλλου σαν δικλείδα ασφαλείας, η κινητοποίηση της κοινωνίας είναι η μόνη που μπορεί να εξασφαλίσει, όσο και να ενισχύσει καταλυτικά, την δημιουργία των όρων και των προϋποθέσεων που χρειαζόμαστε για να διεκδικήσουμε με αξιώσεις την δυναμική μας συμμετοχή στην επόμενη εκλογική διαδικασία.

Για όλα αυτά η Πολιτική Γραμματεία εισηγείται στην 4η Τακτική Σύνοδο του Εθνικού Συντονιστικού Συμβουλίου, την πραγματοποίηση Πανελλαδικής Πολιτικής Διάσκεψης στο αμέσως επόμενο διάστημα, με αποκλειστικό θέμα και σκοπό, τον συλλογικό επανακαθορισμό της τακτικής σε μια δυναμική και συντεταγμένη εξόρμηση μάχης, σε όλα τα πεδία δράσης που προαναφέρθηκαν.

Το 4ο ΕΣΣ να δεσμευτεί, ότι το ψήφισμα που θα προκύψει από την Πανελλαδική Πολιτική Διάσκεψη, θα κατοχυρωθεί εκ νέου από έκτακτο ΕΣΣ, έτσι ώστε να αποκτήσει τον δεσμευτικό χαρακτήρα που απαιτείται.

Η Πολιτική Γραμματεία θα αναλάβει όλες τις πρωτοβουλίες που θα διευκολύνουν το ΕΠΑΜ να προχωρήσει ενωμένο και απερίσπαστο στον δρόμο που του ετάχθη, για μια Ελλάδα πραγματικά ανεξάρτητη, κυρίαρχη, κι απελευθερωμένη.

Για μια Ελεύθερη Πατρίδα.

• Αναφορά Πεπραγμένων από το 3ο Τακτικό ΕΣΣ έως σήμερα.

1. Συμμετοχή στις εκδηλώσεις υποστήριξης της κυβέρνησης στις αρχικές διαπραγματεύσεις, αναδεικνύοντας την διαφορετική άποψη.

2. Δημιουργία ανοιχτών Συνελεύσεων στην πλατεία Συντάγματος με απρόσκοπτη την συμμετοχή των πολιτών. Η πρωτοβουλία πάρθηκε στο πλαίσιο ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης της κοινής γνώμης.

3. Συμμετοχή στην Πρωτοβουλία για την Διαγραφή του Χρέους Τώρα, με ιδρυτικά μέλη και παρουσία στο συντονισμό των δράσεών της.

 4. Επιβεβαίωση της συνεργασίας με το Κίνημα Δεν Πληρώνω Ενιαίο Μέτωπο και κοινό Δελτίο Τύπου.

5. Η Πολιτική Γραμματεία τοποθετήθηκε σε όλες τις εξελίξεις με συνεχείς Ανακοινώσεις και Δελτία Τύπου.

6. Πρωτοβουλία για την διεθνοποίηση του ζητήματος της διαγραφής του χρέους με συντεταγμένη παρέμβαση στον ΟΗΕ. (υπό εξέλιξη)

Αξίζει να σημειώσουμε την άμεση απάντηση του προέδρου των ΑΝΕΛ και υποργού Εθνικής Άμυνας, στην Ανοιχτή Επιστολή μας για τους παρακρατικούς μηχανισμούς.

Εκκρεμεί επίσημε συνάντηση με την πρόεδρο της Βουλής κ Ζωή Κωνσταντοπούλου κατόπιν αιτήματος της Πολιτικής Γραμματείας.

Η Πολιτική Γραμματεία

28/3/2015

Όπως κατά πλειοψηφία αποφάσισε.