Σε αυτήν εδώ τη χώρα τα έχουμε δει και τα έχουμε ακούσει όλα. Βέβαια τα προεκλογικά παραληρήματα των πολιτικών και των ΜΜΕ έχουν χτυπήσει πρωτοφανές κόκκινο, σε ψηλά επίπεδα οι τερατολογίες και οι εκφοβισμοί, σε πρωτοφανές χαμηλό επίπεδο το πολιτικό ήθος.
Σήμερα πια ένιωσα τόση αηδία και απογοήτευση με όλο αυτό το προεκλογικό σκηνικό που επιχειρείται να στηθεί ένα μήνα πριν τις ευρωεκλογές και τις αυτοδιοικητικές εκλογές που σκέφτηκα, μέχρι τότε, να ασχοληθώ αποκλειστικά με θέματα γενικού φιλολογικού ενδιαφέροντος, με τις τέχνες και τα γράμματα, μέχρι και συνταγές θα αρχίσω να γράφω προκειμένου να μην αγγίξω ούτε από μακριά όλα αυτά τα τραγικά και ευτράπελα ή τραγικά ευτράπελα ή ευτράπελα τραγικά που καθημερινά με κάνουν να θέλω να χτυπήσω με δύναμη το κεφάλι μου στον τοίχο, να σπάσω την τηλεόραση και να πετάξω και τον υπολογιστή στα σκουπίδια. Και είναι σίγουρο ότι δεν είμαι η μόνη που αισθάνεται έτσι.
Αρκεί να δει κανείς την αγανάκτηση στο ύφος των ανθρώπων, αρκεί να διαβάσει τα σχόλια τους σε διάφορους ιστότοπους, αρκεί να πιεί έναν καφέ στο καφενείο ή να περιμένει σε κάποια δημόσια υπηρεσία να έρθει η σειρά του ή σε κανένα νοσοκομείο μπας και τον δει ο γιατρός για να καταλάβει ότι είμαστε όλοι πια...
στα όρια μας.
Πέρασε και το των Ελλήνων Πάσχα – όλα γεμάτα φέτος... μάλλον ο κόσμος πίστεψε ότι λεφτά υπάρχουν με τόση χαρά που έχουν οι κκ Σαμαράς, Βενιζέλος και Στουρνάρας – και τώρα είπαν κυβέρνηση και ΜΜΕ, χέρι χέρι, να μας στείλουν αδιαβάστους μέχρι τις εκλογές!! Βρισκόμαστε στην τελική ευθεία και πλέον παίζονται όλα για όλα. Τίποτα δεν έχει αλλάξει, που λέει και το τραγούδι. Μικροπολιτικές, τεχνάσματα, άπειρη λάσπολογία, προβοκάτσια, προπαγανδιστικές μέθοδοι ορατοί δια γυμνού οφθαλμού, ψηφοθηρικά τερτίπια, υποσχέσεις και ρητορικές εξαγγελίες όλα έχουν επιστρατευθεί να υπηρετήσουν τον απώτερο ιερό σκοπό: την εξουσία. Όλα τα κόμματα έχουν μερίδιο ευθύνης σε αυτό που γίνεται.
Όλα τα κόμματα ρίχνουν ή δαγκώνουν το δόλωμα σε μια συνεχή ανούσια αντιπαράθεση. Τα κόμματα της κυβέρνησης (ακόμα και το πρώην ΠΑΣΟΚ του 3%), όμως, βρίσκονται ομολογουμένως σε ένα ιδιαίτερο παραλήρημα ενθουσιασμού με το success story που λίγο κοντεύει να το πιστέψουν και οι ίδιοι και συνάμα στην δίνη μιάς πρωτόγνωρης κινδυνολογίας και συνομωσιολογίας που τους παρασύρει σε όλο και βαθύτερα νερά. Μοιάζει να τρέμουν ότι θα χάσουν την εξουσία και εξαπολύουν κάθε είδους λάσπη – κυρίως προς την αξιωματική αντιπολίτευση με την οποία έχουν πάθει κάτι σαν ψύχωση, πέρα από τα συνηθισμένα όρια της πολιτικής δημοκρατικής αντιπαράθεσης. Ακόμα και οι μη ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ, από αντίδραση και μόνο σε αυτήν την συνεχή μονομανία των κυβερνώντων, του κ. Πάγκαλου και των ΜΜΕ με πρωτοσύγγελο το MEGA, θα ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ στο τέλος για να τους την σπάσουνε...
Ο κόσμος έχει κουραστεί και δεν θέλει πια να τα παρακολουθεί όλα αυτά. Έχει γίνει δίκαια δύσπιστος και όσο πιο πολλά ακούει τόσο πιο λίγα πιστεύει, χαμηλώνει τον ήχο στα διαγγέλματα και τις εξαγγελίες γιατί δεν αντέχει πια. Εχει μάθει τα κόλπα και ξέρει ότι οι καναλάρχες και οι δημοσιογράφοι είναι απόλυτα διαπλεκόμενοι άρα δεν πιστεύει την ενημέρωση που του δίνουν και αλλάζει κανάλι να δει κανά αστυνομικό. Θα ήταν μάλλον καλύτερα για όλους να πάμε στις εκλογές χωρίς άλλα λόγια. Βουβά και συγκροτημένα. Αν δεν μπορούν - πρωτίστως η κυβέρνηση και τα ελεγχόμενα ΜΜΕ αλλά και τα υπόλοιπα κόμματα και οι υποψήφιοι - να σεβαστούν τον λαό και την νοημοσύνη του, τις θυσίες που έχει κάνει και την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει, ώστε να σταματήσουν την λασπολογία και την κοροϊδία και επιτέλους να μιλήσουν ανοιχτά, γενναία και ειλικρινά μέσα στα πλαίσια μιας πολιτισμένης δημοκρατικής αντιπαράθεσης, τότε είναι καλύτερα να αφήσουν το έργο να παίζει χωρίς λόγια.
Κι αν ήμουν ο Gabriel García Márquez θα έβρισκα αντί επιλόγου κάτι μαγικό και παραμυθένιο να πω για το γεγονός ότι ακόμα και ο ουρανός βρέχει λάσπη σήμερα. Αλλά δεν είμαι ο Márquez και δεν έχω ωραίο τρόπο να το πω - απλά να το παρατηρήσω...
http://tvxs.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου