ΕΠΑΜ: ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ

Με σκοπό την απελευθέρωση της πατρίδας και μιλώντας για την ανάπτυξη πρέπει να επικεντρωθούμε με κρυστάλλινες θέσεις στο πώς θα έρθει η ανάπτυξη.

Τι σημαίνει όμως ανάπτυξη; ανάπτυξη σημαίνει η ευημερία της Πατρίδος και η ευημερία του μεγαλύτερου μέρους του Ελληνικού Λαού.

Τα προτάγματα του Ε.Πα.Μ. ακριβώς εκεί οδηγούν μέσα από ένα σχέδιο Εθνικής ,Κοινωνικής και οικονομικής ανασυγκρότησης το οποίο θα οδηγήσει μέσα από την καθολική ανατροπή του υπάρχοντος καθεστώτος στην οργάνωση της παραγωγής του πρωτόγεννους τομέα δηλ. γεωργία κτηνοτροφία και αλιεία με πρωταρχικό στόχο την διατροφική αυτάρκεια του Έθνους. Έπειτα να επεκταθεί στην οργάνωση του δευτερογενή τομέα, δηλ. Οικοτεχνία, βιοτεχνία μεταποιητική βιομηχανία και την εκμετάλλευση του ορυκτού μας πλούτου , τουρισμός ,πολιτισμός ,υπηρεσίες και τέλος στην Ενεργειακή αυτάρκεια της χώρας από την εκμετάλλευση των ντόπιων πρώτων υλών ,των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και των κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου.

Γιατί όμως κανείς δεν ασχολείται με τα παραπάνω που αποτελούν τα αυτονόητα μιας παραγωγικής ανασυγκρότησης;

Η απάντηση είναι πολύ απλή και εξωφρενική :Διότι...

δεν είναι αυτός ο στόχος μιας χώρας που είναι υπό κατοχή.

Η χώρα πρέπει να είναι έρμαιο στις πολυεθνικές και στα μεγάλα μονοπωλιακά εργολαβικά τραστ χωρίς να έχει την δυνατότητα ανταγωνισμού.

Έτσι λοιπόν από την δεκαετία του 70′ με την ένταξή μας στην ΕΟΚ μας έλεγαν ότι ο μόνος δρόμος ανάπτυξης για την χώρα είναι η τουριστική βιομηχανία δηλ. αξιοποίηση του φυσικού πλούτου μέσα από υπηρεσίες. Αυτό όμως δεν είναι εφικτό χωρίς ένα δυνατό παραγωγικό υπόβαθρο να το υποστηρίζει. Με αποτέλεσμα η βιομηχανία αυτή να γίνει προβληματική ,έχοντας απόκτηση εποχιακό χαρακτήρα και παρασιτική με διάφορες κομπίνες ,μίζες, το τέρας της γραφειοκρατίας να την ταλανίζει , παράνομες χρηματοδοτήσεις και κάθε λογής παράλογης πράξης που μπορεί να σκεφτούμε.

Από την άλλη μεριά σε πρωτογενή ,δευτερογενή και μεταποίηση μέσα από παράλογες επιδοτήσεις, ποσοστώσεις εξοντωτική φορολογία, αύξηση τιμών των πρώτων υλών, αθρόες εισαγωγές σε πολύ χαμηλότερες τιμές έναντι των ντόπιων, ο ερχομός των μεγάλων πολυεθνικών αλυσίδων και η φυγή των κεφαλαίων στο εξωτερικό ,σε συνδυασμό με την ισοπέδωση των εργασιακών δικαιωμάτων μειώσεις μισθών ,συντάξεων μαζί με την ανύπαρκτη μεταναστευτική πολιτική τον έχει οδηγήσει σε εξόντωση ολόκληρου του παραγωγικού ιστού της χώρας χωρίς δυνατότητα ανάκαμψης στο υπάρχον καθεστώς.

Άρα λοιπόν σήμερα ,εάν δούμε και σε διεθνές επίπεδο, υπάρχει ένας αδυσώπητος ανταγωνισμός μεταξύ των μεγάλων μονοπωλιακών πολυεθνικών εταιριών που στο βωμό του ανταγωνισμού τους σφάζουν και θυσιάζουν χώρες λαούς και έθνη.

Πως μπορούμε εμείς να επιβιώσουμε μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα;

Πρώτα απ’ όλα πρέπει να ανακτήσουμε τον σεβασμό από φίλους και αντιπάλους .Τον σεβασμό μπορούμε να τον κερδίσουμε μέσα από την μάχη μας σαν λαός για την ανάγκη της προάσπισης των συμφερόντων της χώρας μας. Αυτό σημαίνει ότι η οικονομία μας πρέπει να είναι μια Εθνική Οικονομία που να εξυπηρετεί τα δικά μας συμφέροντα και όχι τα ξένα συμφέροντα. Για να οχυρώσουμε την Εθν. Οικονομία μας πρέπει να πάρουμε πίσω την εσωτερική μας αγορά θωρακίζοντας τα κεφάλαια της για να μην φεύγουν στο εξωτερικό .Χρειάζονται μέτρα ενεργητικού αλλά και παθητικού χαρακτήρα .Ενεργητικού χαρακτήρα μπορούμε να θεωρήσουμε

Την άμεση αποκατάσταση των εισοδημάτων του ενεργού πληθυσμού

Την άμεση επιστροφή των περιουσιακών στοιχείων και άμεση χρηματοδότηση των μικρών επιχειρήσεων

Την ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ. Όλα τα ιδιωτικά και των μικρών επιχειρήσεων χρέη να σβηστούν μονοκονδυλιά.

Παθητικού τύπου μέτρα είναι δασμολογικού και φορολογικού τύπου όπως.

Την απαγόρευση εξαγωγής κεφαλαίων των επιχειρήσεων μέσα από υπέρογκη φορολογία.

Την απαγόρευση εισαγωγών προϊόντων κάθε τύπου όσο υπάρχει διαθέσιμο από την εγχώρια παραγωγή μέ υπέρογκους δασμούς και

Την υπέρογκη φορολογία στα πολύ μεγάλα εισοδήματα για την αποφυγή δημιουργίας καρτέλ.

Τα παραπάνω μέτρα όμως προϋποθέτουν ένα κρατικό μηχανισμό διαχείρισης της εξουσίας με μηχανισμούς και δομές που θα βοηθάει και θα εξυπηρετεί την ευημερία του Έθνους και του Λαού . Να φτιάξουμε δηλ ένα κράτος για το λαό και όχι ένα παρασιτικό πελατειακό ιδιωτικό κράτος όπως έχουμε σήμερα που ισχυριζόμενοι κάποιοι ,ένα πιο μικρό κράτος παραχωρούν κάθε δομή και υπηρεσία όπως ενέργεια ,μεταπρατικούς σταθμούς,νοσοκομεία,δρόμους, τηλεπικοινωνίες, νερό, ακόμη και μηχανισμούς όπως οι εφορίες σε ιδιωτικά χέρια με μόνο σκοπό μέσα από την εκχώρηση του κράτους την εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας και της εθνικής ανεξαρτησίας.

Καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι η δημιουργία πρωτογενούς δικαίου μέσα από μια Συντακτική Εθνοσυνέλευση για να δημιουργηθεί ένα Σύνταγμα που σκοπό θα έχει την Ελευθερία την Ευημερία και την προάσπιση των συμφερόντων του Λαού είναι επιτακτική ανάγκη .Το Σύνταγμα αυτό θα οδηγήσει σε ένα νέο κράτος που θα έχει τις δομές και τους μηχανισμούς που θα υπηρετεί τους πολίτες. Θα έχει στην κατοχή του όλες τις βασικές δομές δρόμους,αεροδρόμια, λιμάνια, νοσοκομεία, σχολεία, ενέργεια ,τηλεπικοινωνίες θα ελέγχει την ασφάλεια ,τις ένοπλες δυνάμεις και όλες τις βασικές υπηρεσίες προς τους πολίτες.

Όλες οι κρατικές αυτές δομές θα μετατραπούν σε επιχειρήσεις κοινωνικού χαρακτήρα και δεν θα διοικούνται από την κυβέρνηση και τις δομές της αλλά θα είναι αυτοδιοικούμενες .Η κυβέρνηση θα παίζει έναν επιτελειακό ρόλο στην βάση του σχεδιασμού και τις υλοποίησης των επιχειρήσεων αυτών.

Σημαντικό κομμάτι βέβαια είναι ο κοινωνικός έλεγχος των επιχειρήσεων αυτών. Ο έλεγχος ,κατ’ αρχήν θα είναι από τους ίδιους τους εργαζόμενους . Μετά σε ένα άλλο επίπεδο θα ελέγχονται από την τοπική κοινωνία στην οποία λειτουργούν άρα και την επηρεάζουν είτε θετικά είτε αρνητικά και τέλος έλεγχος σε πολιτικό επίπεδο το οποίο ίσως να είναι ένα όργανο σαν το κοινοβούλιο το οποίο όμως θα διέπεται από την αρχή της ανακλητότητας των μελών του.

Συνοψίζοντας λοιπόν η παραγωγική ανασυγκρότηση που προτείνει το ΕΠΑΜ έρχεται μέσα από ένα νέο Σύνταγμα το οποίο δίνει λόγο και συμμετοχή στον Λαό ,αλλάζοντας ριζικά τους μηχανισμούς του κράτους , έχοντας στα χέρια του τις δομές εκείνες που θα συμβάλουν στην αναβάθμιση του βιοτικού επιπέδου προστατεύοντας και θωρακίζοντας την εσωτερική αγορά από τα διεθνή μονοπωλιακά τράστ και καρτέλ αναπτύσσοντας έτσι τον πρωτογενή και τον δευτερογενή τομέα της παραγωγής ,την μεταποίηση ,αξιοποιώντας τον ορυκτό πλούτο και τα πλεονεκτήματα φυσικά αλλά και γεωστρατηγικά προς όφελος του λαού και του Έθνους.

Αυτή είναι η πρόταση του Μετώπου για την ανάπτυξη , μια πρόταση που εδώ και τρείς μήνες συζητάει με τους απλούς πολίτες σε κάθε ομιλία ,κάθε μέλος κάθε μέρα .

Εκεί αριβώς βρίσκεται και η διαφορά του ΕπαΜ με όλα τα υπόλοιπα πολιτικά σχήματα. Το ΕπαΜ δίνει στους πολίτες ιδέες και δείχνει νέους δρόμους για την καλυτέρευση της ζωής και της εργασίας και δηλώνει παρόν σε κάθε συζήτηση γύρω από αυτές τις προτάσεις ,ενώ οι υπόλοιποι λαμβάνουν εντολές και απλώς ανακοινώνουν . Το Ε.ΠΑ.Μ  δείχνει το δρόμο της Δημοκρατίας στην πράξη ενώ οι υπόλοιποι απλώς παπαγαλίζουν τη λέξη χάνοντας το νόημά της με τις πράξεις τους.

Του Λευτέρη Λάππα

http://epamioanninon.wordpress.com/