Του Δημήτρη Καζάκη
Κι ας μην αυταπατάται κανείς. Δεν είχαμε τότε διαφορετικούς ηγέτες. Το ίδιο προδότες και δοσίλογοι ήταν πάντα. Διαφορετικό λαό είχαμε που έτρεμαν την αντίδρασή του ακόμη και οι πιο αδίστακτοι δικτάτορες σαν τον Μεταξά. Έναν λαό που θεωρούσε αυτονόητο ότι θα υπερασπιστεί την πατρίδα του απέναντι σε κάθε ξένη επιδρομή. Έναν λαό που δεν ήταν τόσο ακαμάτης και ψόφιος που ψάχνει πρώτα να βρει τον ηγέτη και ύστερα να επιτελέσει το καθήκον του. Είχαμε έναν λαό που έδινε ο ίδιος το παράδειγμα, ακόμη και χωρίς ηγεσία. Έναν λαό που ήξερε να ενώνεται απέναντι στον κίνδυνο ακόμη και υπό συνθήκες της πιο βίαιης και τραυματικής του διαίρεσης σε «εθνικόφρονες» και «μιάσματα».
……
Ο ίδιος αυτός λαός, ο απλός κόσμος, πέρασε από την δοκιμασία της ναζιστικής κατοχής και του ξενοκίνητου εμφυλίου με την ικανοποίηση ότι δεν πρόδωσε, όπως έκαναν οι ηγέτες του πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τον πόλεμο. Συνέχισε με την ακράδαντη ελπίδα ότι θα είναι αυτός τελικά ο νικητής. Ακόμη κι όταν κατά χιλιάδες αναγκάζονταν να φύγουν για δουλειά στα κάτεργα της Γερμανίας, του Βελγίου, των ΗΠΑ και αλλού, διατηρούσαν πολύτιμη παρακαταθήκη την αδούλωτη ελληνική ψυχή. Ήξεραν πολύ καλά ότι τούτος εδώ ο τόπος είναι η πατρίδα τους και κανείς, μα κανείς δεν πρόκειται να τους την στερήσει ακόμη κι αν τους αναγκάσει να ...
πεθάνουν σε ξένα χώματα μετανάστες, ή πρόσφυγες από ανάγκη.
Ήταν ένας αδούλωτος λαός, ακόμη κι όταν τον υποχρέωναν προδομένο να φορέσει τα χειρότερα δεσμά. Όταν η βασίλισσα Άτοσσα, η μητέρα του Ξέρξη στους Πέρσες του Αισχύλου ρωτά τον Χορό για τους Έλληνες, της απαντούν: οὔτινος δοῦλοι κέκληνται φωτὸς οὐδ᾽ ὑπήκοοι. Κανενός άνδρα δεν ονομάζονται δούλοι ούτε υπήκοοι. Κι όταν ο αγγελιοφόρος της έφερε το μαύρο μαντάτο για τον περσικό στόλο στη Σαλαμίνα, ο αρχαίος ποιητής καταγράφει στους αιώνες την ιαχή των Ελλήνων, που δεν υπήρξαν ποτέ κανενός δούλοι, ούτε υπήκοοι: «Ω, παίδες Ελλήνων, ίτε, ελευθερούτε πατρίδ’, ελευθερούτε δε παίδας, γυναίκας, θεών τε πατρώων έδη, θήκας τε προγόνων` νυν υπέρ πάντων αγών». Παιδιά της Ελλάδας προχωράτε, λευτερώστε την Πατρίδα. Λευτερώστε τα παιδιά, τις γυναίκες, τους βωμούς των πατρώων θεών, και των προγόνων τους τάφους. Τώρα ο Αγώνας για όλα!
Αυτού του είδους την ελευθερία υπεράσπισαν πάντα οι Έλληνες, ή τουλάχιστον όσοι είχαν και έχουν ελληνική ψυχή. Όχι την ελευθερία των αγορών, ούτε την ελευθερία να πατώ επί πτωμάτων, η να εκμεταλλεύομαι τις καταστάσεις και τους αδύναμους. Η προσωπική ελευθερία συνδεόταν πάντα με την ελευθερία της πατρίδας, με την ελευθερία της αυτοδιάθεσης, με την ελευθερία ενός λαού να μην είναι δούλος, μήτε υπήκοος κανενός. Με την ελευθερία να είναι ο ίδιος ο λαός, ο εργαζόμενος λαός, ο δημιουργός λαός αφεντικό στον τόπο του. Να γιατί οι «διευκολύνσεις» προς τις ξένες δυνάμεις, όσο κι αν αυτές εγγυώνται το καλό της Ελλάδας, σήμαιναν ανέκαθεν για τον αδούλωτο ελληνικό λαό και αυτονόητα πόλεμο. Πόλεμο απελευθερωτικό. Πόλεμο «υπέρ πίστεως και πατρίδος». Πόλεμο για της ελευθερία.
Σήμερα μας λένε ανοιχτά ότι μας θυσίασαν για τα συμφέροντα του ευρώ και του τραπεζικού καρτέλ της Ευρώπης και θεωρούν φυσικό ότι θα καθίσουμε με σταυρωμένα χέρια και θα ασπαστούμε την μοίρα μας καρτερικά. Μας λένε ότι δουλεύουν για «λογαριασμό της Ευρώπης» κι ότι «υπέρτατο εθνικό συμφέρον» είναι να γίνουμε δούλοι των ευρωτραπεζών και υπήκοοι της Ευρώπης. Μας λένε ότι θα εκχωρήσουν το σύνολο της εθνικής επικράτειας ώστε να εξυπηρετηθούν τα γεωστρατηγικά και οικονομικά συμφέροντα ξένων δυνάμεων και δεν φοβούνται μην ξανακούσουν την τρομερή ιαχή που κάποτε τρομοκρατούσε κάθε βάρβαρο επιδρομέα και κάθε επίδοξο προδότη: «Ω, παίδες Ελλήνων, ίτε, ελευθερούτε πατρίδ’, ελευθερούτε δε παίδας, γυναίκας, θεών τε πατρώων έδη, θήκας τε προγόνων` νυν υπέρ πάντων αγών.»
Πολύ σύντομα όμως θα χρειαστεί ο κάθε Έλληνας, o καθένας από εμάς και όλοι μαζί να επιλέξουμε: ήρωας, ή προδότης; Κι από την απάντηση που θα δώσουμε θα εξαρτηθεί αν θα υπάρχουμε εμείς και η Ελλάδα αύριο.
http://epam-uk.com
Κι ας μην αυταπατάται κανείς. Δεν είχαμε τότε διαφορετικούς ηγέτες. Το ίδιο προδότες και δοσίλογοι ήταν πάντα. Διαφορετικό λαό είχαμε που έτρεμαν την αντίδρασή του ακόμη και οι πιο αδίστακτοι δικτάτορες σαν τον Μεταξά. Έναν λαό που θεωρούσε αυτονόητο ότι θα υπερασπιστεί την πατρίδα του απέναντι σε κάθε ξένη επιδρομή. Έναν λαό που δεν ήταν τόσο ακαμάτης και ψόφιος που ψάχνει πρώτα να βρει τον ηγέτη και ύστερα να επιτελέσει το καθήκον του. Είχαμε έναν λαό που έδινε ο ίδιος το παράδειγμα, ακόμη και χωρίς ηγεσία. Έναν λαό που ήξερε να ενώνεται απέναντι στον κίνδυνο ακόμη και υπό συνθήκες της πιο βίαιης και τραυματικής του διαίρεσης σε «εθνικόφρονες» και «μιάσματα».
……
Ο ίδιος αυτός λαός, ο απλός κόσμος, πέρασε από την δοκιμασία της ναζιστικής κατοχής και του ξενοκίνητου εμφυλίου με την ικανοποίηση ότι δεν πρόδωσε, όπως έκαναν οι ηγέτες του πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τον πόλεμο. Συνέχισε με την ακράδαντη ελπίδα ότι θα είναι αυτός τελικά ο νικητής. Ακόμη κι όταν κατά χιλιάδες αναγκάζονταν να φύγουν για δουλειά στα κάτεργα της Γερμανίας, του Βελγίου, των ΗΠΑ και αλλού, διατηρούσαν πολύτιμη παρακαταθήκη την αδούλωτη ελληνική ψυχή. Ήξεραν πολύ καλά ότι τούτος εδώ ο τόπος είναι η πατρίδα τους και κανείς, μα κανείς δεν πρόκειται να τους την στερήσει ακόμη κι αν τους αναγκάσει να ...
πεθάνουν σε ξένα χώματα μετανάστες, ή πρόσφυγες από ανάγκη.
Ήταν ένας αδούλωτος λαός, ακόμη κι όταν τον υποχρέωναν προδομένο να φορέσει τα χειρότερα δεσμά. Όταν η βασίλισσα Άτοσσα, η μητέρα του Ξέρξη στους Πέρσες του Αισχύλου ρωτά τον Χορό για τους Έλληνες, της απαντούν: οὔτινος δοῦλοι κέκληνται φωτὸς οὐδ᾽ ὑπήκοοι. Κανενός άνδρα δεν ονομάζονται δούλοι ούτε υπήκοοι. Κι όταν ο αγγελιοφόρος της έφερε το μαύρο μαντάτο για τον περσικό στόλο στη Σαλαμίνα, ο αρχαίος ποιητής καταγράφει στους αιώνες την ιαχή των Ελλήνων, που δεν υπήρξαν ποτέ κανενός δούλοι, ούτε υπήκοοι: «Ω, παίδες Ελλήνων, ίτε, ελευθερούτε πατρίδ’, ελευθερούτε δε παίδας, γυναίκας, θεών τε πατρώων έδη, θήκας τε προγόνων` νυν υπέρ πάντων αγών». Παιδιά της Ελλάδας προχωράτε, λευτερώστε την Πατρίδα. Λευτερώστε τα παιδιά, τις γυναίκες, τους βωμούς των πατρώων θεών, και των προγόνων τους τάφους. Τώρα ο Αγώνας για όλα!
Αυτού του είδους την ελευθερία υπεράσπισαν πάντα οι Έλληνες, ή τουλάχιστον όσοι είχαν και έχουν ελληνική ψυχή. Όχι την ελευθερία των αγορών, ούτε την ελευθερία να πατώ επί πτωμάτων, η να εκμεταλλεύομαι τις καταστάσεις και τους αδύναμους. Η προσωπική ελευθερία συνδεόταν πάντα με την ελευθερία της πατρίδας, με την ελευθερία της αυτοδιάθεσης, με την ελευθερία ενός λαού να μην είναι δούλος, μήτε υπήκοος κανενός. Με την ελευθερία να είναι ο ίδιος ο λαός, ο εργαζόμενος λαός, ο δημιουργός λαός αφεντικό στον τόπο του. Να γιατί οι «διευκολύνσεις» προς τις ξένες δυνάμεις, όσο κι αν αυτές εγγυώνται το καλό της Ελλάδας, σήμαιναν ανέκαθεν για τον αδούλωτο ελληνικό λαό και αυτονόητα πόλεμο. Πόλεμο απελευθερωτικό. Πόλεμο «υπέρ πίστεως και πατρίδος». Πόλεμο για της ελευθερία.
Σήμερα μας λένε ανοιχτά ότι μας θυσίασαν για τα συμφέροντα του ευρώ και του τραπεζικού καρτέλ της Ευρώπης και θεωρούν φυσικό ότι θα καθίσουμε με σταυρωμένα χέρια και θα ασπαστούμε την μοίρα μας καρτερικά. Μας λένε ότι δουλεύουν για «λογαριασμό της Ευρώπης» κι ότι «υπέρτατο εθνικό συμφέρον» είναι να γίνουμε δούλοι των ευρωτραπεζών και υπήκοοι της Ευρώπης. Μας λένε ότι θα εκχωρήσουν το σύνολο της εθνικής επικράτειας ώστε να εξυπηρετηθούν τα γεωστρατηγικά και οικονομικά συμφέροντα ξένων δυνάμεων και δεν φοβούνται μην ξανακούσουν την τρομερή ιαχή που κάποτε τρομοκρατούσε κάθε βάρβαρο επιδρομέα και κάθε επίδοξο προδότη: «Ω, παίδες Ελλήνων, ίτε, ελευθερούτε πατρίδ’, ελευθερούτε δε παίδας, γυναίκας, θεών τε πατρώων έδη, θήκας τε προγόνων` νυν υπέρ πάντων αγών.»
Πολύ σύντομα όμως θα χρειαστεί ο κάθε Έλληνας, o καθένας από εμάς και όλοι μαζί να επιλέξουμε: ήρωας, ή προδότης; Κι από την απάντηση που θα δώσουμε θα εξαρτηθεί αν θα υπάρχουμε εμείς και η Ελλάδα αύριο.
http://epam-uk.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου