Στις 25 Μάρτη 2013 έξω απο το Mega ο “καθηγητής” της Χρυσής Αυγής, ο βουλευτής Χρήστος Παππάς είπε να ξαλαφρώσει στην είσοδο του καναλιού σκορπώντας μέθη ικανοποίησης της οργής και ηδονικά αίσθηματα ανύψωσης επαναστατικού, εθνικού φρονήματος!
Ας διαβάσουμε δύο ωραίες ιστορίες καλύτερα για ανθρώπους που αν και τους απέμεναν λίγα δευτερόλεπτα ζωής πριν πατήσουν οι εκτελεστές την σκανδάλη, χλεύασαν “ανθρώπους” σαν τον Παππά.
Ξεκινάμε με την ιστορία που διαβάσαμε στο http://www.sombrero.gr/.
Κατουρώντας το Θάνατο
Ο Βεβέλ Γκαρθία ήταν πιτσιρικάς, 22 χρονών, “αριστερός στο πόδι και στις ιδέες” όπως χαρακτηριστικά τον περιγράφει ο συγγραφέας Εδουάρδο Γκαλεάνο σε μια από τις μικρές ιστορίες που συμπεριέλαβε στο βιβλίο του “Καθρέφτες”. Αγωνίστηκε όλες κι όλες τέσσερις χρονιές με τα χρώματα της Ντεπορτίβο Λα Κορούνια παίζοντας επιθετικός και σκοράροντας 11 γκολ σε 28 παιχνίδια.
Λίγες μόλις ημέρες μετά το πραξικόπημα του Φράνκο ο Βεβέλ και δυο ακόμα απ’ τα αδέρφια του συλλαμβάνονται σε μια από τις πρώτες μικρές μάχες του Ισπανικού εμφυλίου σαν μέλη της Σοσιαλιστικής Νεολαίας. Μετά από μια διαδικαστική και γρήγορη δίκη ο ίδιος και ο ένας εκ των αδερφών του καταδικάζονται σε θάνατο, ενώ το τρίτο μέλος της οικογένειας την γλιτώνει προσωρινά με φυλάκιση όντας ακόμα ανήλικος. (Εκτελέστηκε την επόμενη χρονιά στις φυλακές με επίσημη αιτία το ότι προσπάθησε να αποδράσει.)
Σαν σήμερα 29 Ιουλίου του 1936 (σ.σ. τότε γράφτηκε το κείμενο), ο Βεβέλ και ο αδερφός του στήνονται απέναντι από το εκτελεστικό απόσπασμα κοντά σε κάποιο γκρεμό της Γαλικίας. Οι στρατιώτες, συντοπίτες του και ποδοσφαιρόφιλοι οι περισσότεροι, ετοιμάζονται να πατήσουν την σκανδάλη όταν ο Βεβέλ ζητάει να εκπληρώσει μια τελευταία επιθυμία. Ο υπεύθυνος της εκτέλεσης του κάνει την χάρη κι εκεί μπροστά σ’ όλους, ο Γκαρθία χαλαρός και ήρεμος, σαν άλλος Φορτίνο Σαμάνο, σαν να μην ζει την τελευταία στιγμή της ζωής του, κατεβάζει...
το παντελόνι και κατουράει μπροστά στα πόδια τους. Ύστερα κουμπώνεται:
“Εντάξει τώρα”.
Ο Σαμάνο και οι Ζαπατίστας
Στο κείμενο γίνεται αναφορά στον Φορτίνο Σαμάνο. Ο Σαμάνο ήταν ένας υπολοχαγός του Ζαπάτα, του ανθρώπου που έγινε ο εμπνευστής και ο ηγέτης της επανάστασης που ξέσπασε το 1910 ενάντια στον τότε πρόεδρο του Μέξικο, Πορφίριο Ντίαζ. Όσοι συντάχθηκαν μαζί του στελεχώνοντας τον απελευθερωτικό στρατό έμειναν γνωστόι στην ιστορία με την ονομασία “Ζαπατίστας”. Την εποχή εκείνη ο πρόεδρος Ντίαζ είχε εγκαθιδρύσει ένα καθεστώς φεουδαρχικό, με τους αστούς να κατέχουν όλη τη γη, και ο υπόλοιπος λαός να δουλεύει ως δούλος στις ιδιοκτησίες των αστών.
Τα επόμενα χρόνια ήταν χρόνια πολέμου και μαχών με σκοπό την “απελευθέρωση” χωριών και πόλεων. Χιλιάδες δολοφονήθηκαν όπως και ο Ζαπατα το 1919. Ο Φορτίνο Σαμάνο, ήταν ένας υπολοχαγός του ο οποίος είχε συλληφθεί και θα τον εκτελούσαν. Μόνο που πρίν αφήσει τον κόσμο αυτό, η τελευταία του επιθυμία ήταν ένα τσιγάρο, το οποίο το κάπνισε χαμογελώντας και ποζάροντας στον φακό του βραζιλιάνου φωτογράφου Σαλγκάδο, το 1917.
Ως λεζάντα στην φωτογραφία ο Σαλγκάδο είχε γράψει τα εξής: “Ο Φορτίνο Σαμάνο καπνίζει το τελευταίο του τσιγάρο πρίν την εκτέλεσή του. Βλέπουμε έναν άνθρωπο σε ειρήνη με τον εαυτό του και με τον θάνατο”.
Θα σκεφτόταν ίσως την χαρακτηριστική ρήση του ηγέτη του, Εμιλιάνο Ζαπάτα,
“Είναι καλύτερο να πεθάνεις όρθιος παρά να ζείς γονατιστός”.
http://societyvsdistortion.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου