Το γεγονός ότι κανείς δεν ασχολήθηκε σοβαρά με την «αποχώρηση» της ΔΗΜΑΡ από την κυβέρνηση δύο πράγματα δείχνει πεντακάθαρα. Το πρώτο ότι ήταν εντελώς τυπική η παρουσία της στην τρικομματική. Το δεύτερο ότι όλοι γνωρίζουν πως δεν αποχώρησε από την κυβέρνηση.
Αποχωρώ σημαίνει διαφωνώ ριζικά και αποσύρω τη στήριξή μου. Κάτι τέτοιο όχι μόνο δε συνέβη στην περίπτωση της ΔΗΜΑΡ, αλλά σύμφωνα με τις δηλώσεις Κουβέλη το κόμμα του μένει πιστό στη μνημονιακή γραμμή της κυβέρνησης και θα τη στηρίζει όποτε παραστεί ανάγκη.
Η μόνη «ταραχή» που υπήρξε με την απόφαση Κουβέλη ήταν εντός της ΔΗΜΑΡ και προήλθε από εκείνους που είχαν προσωπικές φιλοδοξίες υπουργοποίησης, αλλά είχαν λάβει και σχετικές υποσχέσεις για την εξέλιξή τους. Δυστυχώς πιάστηκαν κορόιδα.Το αντάλλαγμα για τον αυτοεξευτελισμό τους δεν το έλαβαν ποτέ. Ας πρόσεχαν. Τουλάχιστον ας πρόσεχαν όσο τους επιτρέπει η πνευματική τους κατάσταση και ο βαθμός ευφυΐας τους που αποδείχθηκε κάτω του μετρίου.
Θ’ αλλάξει άραγε κάτι τώρα που δε θα υπάρχει η ΔΗΜΑΡ επισήμως στην κυβέρνηση; Ίσως η ταχύτητα προς την ισοπέδωση των πάντων, πάντως σίγουρα όχι η ισοπέδωση. Οι νέοι υπουργοί- νέοι που λέει ο λόγος – που θα τοποθετήσει το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση είναι αλήθεια ότι θα απολαύσουν... περισσότερο τη διάλυση και του κοινωνικού και ολόκληρου του κράτους, πλην των μονάδων πραιτοριανών φυσικά.
Οι Σαλώμες της ΔΗΜΑΡ είχαν πετάξει τα πρώτα έξι πέπλα στο χορό του νεοφιλελευθερισμού και κάθε φορά κρατούσαν το έβδομο κάνοντας νάζια επειδή έγραφε στην ούγια «αριστερά». Ήταν ταυτόχρονα το έβδομο πέπλο και το φύλο συκής τους. Οι υπουργοί του ΠΑΣΟΚ θα χορέψουν ολόγυμνοι. Ως προς αυτό, νομίζω ότι δε θα μπουχτίσουμε από άλλη υποκρισία «υπευθυνότητας» και «περιφρούρησης της δημοκρατίας».
Οι τρεις πρώτοι στόχοι που θα πρέπει τώρα πια να επιτευχθούν από την κυβέρνηση είναι: Να προσδιοριστούν οι 12.500 υπάλληλοι που θα τεθούν σε καθεστώς κινητικότητας έως το τέλος Ιουλίου. Να καλυφθεί το δημοσιονομικό κενό που υπολογίζεται σε σχεδόν 1 δισ. ευρώ για φέτος και ακόμη μεγαλύτερο για το 2014. Να αναθεωρηθεί το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων, δεδομένου ότι ο στόχος για έσοδα 2,6 δισ. ευρώ εφέτος δεν πρόκειται να καλυφθεί μετά το ναυάγιο της ΔΕΠΑ.
Γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι ο τρόπος που έκλεισε η ΕΡΤ και ο διαμοιρασμός των «ιματίων» της ήταν το πρώτο καθοριστικό βήμα για να μοιραστεί το Δημόσιο στους πέντε – έξι γνωστούς επιχειρηματίες που: α) χρηματοδοτούν κυβερνητικούς πολιτικούς και τα κόμματά τους, β) εκπροσωπούν πολυεθνικά συμφέροντα και γ) θα προχωρήσουν ακόμη πιο αποτελεσματικά στην αναδιανομή πλούτου υπέρ, φυσικά, αυτών των πέντε – έξι επιχειρηματιών και των προστατευόμενών τους πολιτικών.
Επίσης γίνεται φανερό ότι τα ελλείμματα του προϋπολογισμού και των δανειακών υποχρεώσεων θα καλυφθούν από νέα μέτρα που θα ληφθούν «με γνώμονα το καλό της πατρίδας», «με βαριά καρδιά, πόνο και κατανόηση», και «θα είναι τα τελευταία καθώς αμέσως μετά ακολουθεί η ανάπτυξη».
Μέσα στον εφιάλτη, θ’ αρχίσουν οι τράπεζες να μαζεύουν σπίτια, ενώ τα funds που θα αγοράσουν τραπεζικά δάνεια στο 1/10 της ονομαστικής τους αξίας θα ολοκληρώσουν την καταστροφή. Λένε κάποιοι πως ο Κουβέλης ίσως και να αποφάσισε να εγκαταλείψει την κυβέρνηση από προσωπικό φόβο, διότι λογικό είναι να σκεφτείς «θα μας γδάρουν» όταν έρθει η ώρα που ο άλλος δε θα έχει τίποτα να χάσει. Όμως ούτε ξεπλένεται έτσι εύκολα η στήριξη που έδωσε στην πορεία για την καταστροφή, ούτε – όπως δήλωσε ο ίδιος – θα σταματήσει να στηρίζει τις κυβερνητικές επιλογές.
Προσωπικά, πιστεύω ότι η ΔΗΜΑΡ ήταν προγραμματισμένο εξ αρχής να «θυσιαστεί» σε κάποια δύσκολη καμπή, ώστε η πολιτική του Σαμαρά να πάρει χρόνο και ανάσες. Το κόλπο της αποχώρησης της ΔΗΜΑΡ και ο «βαρβάτος» ανασχηματισμός των ίδιων με τους ίδιους, δίνει επικοινωνιακά την αίσθηση του «καινούριου» και κοροϊδεύει μια χαρά την πλειοψηφία των πολιτών η οποία αρέσκεται να κοροϊδεύεται. Η οποία αναζητά διαρκώς άλλοθι για να μην αντιδράσει. Κι ο Σαμαράς της τα προσφέρει.
Επίσης, δεν πιστεύω ότι θα γίνουν εκλογές στην Ελλάδα μετά τις γερμανικές εκλογές κι ότι τώρα «κρατάμε άμυνα για να μη χαλάσει η προεκλογική σούπα της Μέρκελ». Ούτε η Αριστερά – με ό,τι σημαίνει αυτό – θέλει τις εκλογές μέσα στο 2013. Εκλογές ή οτιδήποτε άλλο, θα γίνουν γύρω στο Μάιο του 2014 οπότε η Ελλάδα θα λάβει και την τελευταία δόση. Τότε θα εμφανιστεί ξεκάθαρα η πτώχευση της Ελλάδας και θα ξεκινήσει η μεγάλη λεηλασία καθώς οι δόσεις θα έχουν τελειώσει, αλλά τα πιο σκληρά μνημονιακά μέτρα τότε θα αρχίζουν.
Ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος θέλουν να έχουν ξεμπερδέψει ως τότε και ήδη να έχουν εγκαταλείψει τη χώρα. Οι δηλώσεις από τα χείλη των κυβερνητικών εταίρων περί «κυβέρνησης που θα ολοκληρώσει την 4ετία» είναι ενδεικτικά του υποκριτικού τους ταλέντου. Από τη στιγμή που τα λένε και κρατιούνται να μη γελάσουν, μπράβο τους.
Ίσως τα καταφέρνουν και μένουν σοβαροί, επειδή γνωρίζουν ότι γελάει καλύτερα εκείνος που γελάει τελευταίος. Λυπάμαι, αλλά η πίστη τους ότι αυτοί θα γελάσουν τελευταίοι έχει τις μεγαλύτερες πιθανότητες και στηρίζεται στη βάση ενός ακροατηρίου που έχει εθιστεί να γελάνε εις βάρος του.
Αποχωρώ σημαίνει διαφωνώ ριζικά και αποσύρω τη στήριξή μου. Κάτι τέτοιο όχι μόνο δε συνέβη στην περίπτωση της ΔΗΜΑΡ, αλλά σύμφωνα με τις δηλώσεις Κουβέλη το κόμμα του μένει πιστό στη μνημονιακή γραμμή της κυβέρνησης και θα τη στηρίζει όποτε παραστεί ανάγκη.
Η μόνη «ταραχή» που υπήρξε με την απόφαση Κουβέλη ήταν εντός της ΔΗΜΑΡ και προήλθε από εκείνους που είχαν προσωπικές φιλοδοξίες υπουργοποίησης, αλλά είχαν λάβει και σχετικές υποσχέσεις για την εξέλιξή τους. Δυστυχώς πιάστηκαν κορόιδα.Το αντάλλαγμα για τον αυτοεξευτελισμό τους δεν το έλαβαν ποτέ. Ας πρόσεχαν. Τουλάχιστον ας πρόσεχαν όσο τους επιτρέπει η πνευματική τους κατάσταση και ο βαθμός ευφυΐας τους που αποδείχθηκε κάτω του μετρίου.
Θ’ αλλάξει άραγε κάτι τώρα που δε θα υπάρχει η ΔΗΜΑΡ επισήμως στην κυβέρνηση; Ίσως η ταχύτητα προς την ισοπέδωση των πάντων, πάντως σίγουρα όχι η ισοπέδωση. Οι νέοι υπουργοί- νέοι που λέει ο λόγος – που θα τοποθετήσει το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση είναι αλήθεια ότι θα απολαύσουν... περισσότερο τη διάλυση και του κοινωνικού και ολόκληρου του κράτους, πλην των μονάδων πραιτοριανών φυσικά.
Οι Σαλώμες της ΔΗΜΑΡ είχαν πετάξει τα πρώτα έξι πέπλα στο χορό του νεοφιλελευθερισμού και κάθε φορά κρατούσαν το έβδομο κάνοντας νάζια επειδή έγραφε στην ούγια «αριστερά». Ήταν ταυτόχρονα το έβδομο πέπλο και το φύλο συκής τους. Οι υπουργοί του ΠΑΣΟΚ θα χορέψουν ολόγυμνοι. Ως προς αυτό, νομίζω ότι δε θα μπουχτίσουμε από άλλη υποκρισία «υπευθυνότητας» και «περιφρούρησης της δημοκρατίας».
Οι τρεις πρώτοι στόχοι που θα πρέπει τώρα πια να επιτευχθούν από την κυβέρνηση είναι: Να προσδιοριστούν οι 12.500 υπάλληλοι που θα τεθούν σε καθεστώς κινητικότητας έως το τέλος Ιουλίου. Να καλυφθεί το δημοσιονομικό κενό που υπολογίζεται σε σχεδόν 1 δισ. ευρώ για φέτος και ακόμη μεγαλύτερο για το 2014. Να αναθεωρηθεί το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων, δεδομένου ότι ο στόχος για έσοδα 2,6 δισ. ευρώ εφέτος δεν πρόκειται να καλυφθεί μετά το ναυάγιο της ΔΕΠΑ.
Γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι ο τρόπος που έκλεισε η ΕΡΤ και ο διαμοιρασμός των «ιματίων» της ήταν το πρώτο καθοριστικό βήμα για να μοιραστεί το Δημόσιο στους πέντε – έξι γνωστούς επιχειρηματίες που: α) χρηματοδοτούν κυβερνητικούς πολιτικούς και τα κόμματά τους, β) εκπροσωπούν πολυεθνικά συμφέροντα και γ) θα προχωρήσουν ακόμη πιο αποτελεσματικά στην αναδιανομή πλούτου υπέρ, φυσικά, αυτών των πέντε – έξι επιχειρηματιών και των προστατευόμενών τους πολιτικών.
Επίσης γίνεται φανερό ότι τα ελλείμματα του προϋπολογισμού και των δανειακών υποχρεώσεων θα καλυφθούν από νέα μέτρα που θα ληφθούν «με γνώμονα το καλό της πατρίδας», «με βαριά καρδιά, πόνο και κατανόηση», και «θα είναι τα τελευταία καθώς αμέσως μετά ακολουθεί η ανάπτυξη».
Μέσα στον εφιάλτη, θ’ αρχίσουν οι τράπεζες να μαζεύουν σπίτια, ενώ τα funds που θα αγοράσουν τραπεζικά δάνεια στο 1/10 της ονομαστικής τους αξίας θα ολοκληρώσουν την καταστροφή. Λένε κάποιοι πως ο Κουβέλης ίσως και να αποφάσισε να εγκαταλείψει την κυβέρνηση από προσωπικό φόβο, διότι λογικό είναι να σκεφτείς «θα μας γδάρουν» όταν έρθει η ώρα που ο άλλος δε θα έχει τίποτα να χάσει. Όμως ούτε ξεπλένεται έτσι εύκολα η στήριξη που έδωσε στην πορεία για την καταστροφή, ούτε – όπως δήλωσε ο ίδιος – θα σταματήσει να στηρίζει τις κυβερνητικές επιλογές.
Προσωπικά, πιστεύω ότι η ΔΗΜΑΡ ήταν προγραμματισμένο εξ αρχής να «θυσιαστεί» σε κάποια δύσκολη καμπή, ώστε η πολιτική του Σαμαρά να πάρει χρόνο και ανάσες. Το κόλπο της αποχώρησης της ΔΗΜΑΡ και ο «βαρβάτος» ανασχηματισμός των ίδιων με τους ίδιους, δίνει επικοινωνιακά την αίσθηση του «καινούριου» και κοροϊδεύει μια χαρά την πλειοψηφία των πολιτών η οποία αρέσκεται να κοροϊδεύεται. Η οποία αναζητά διαρκώς άλλοθι για να μην αντιδράσει. Κι ο Σαμαράς της τα προσφέρει.
Επίσης, δεν πιστεύω ότι θα γίνουν εκλογές στην Ελλάδα μετά τις γερμανικές εκλογές κι ότι τώρα «κρατάμε άμυνα για να μη χαλάσει η προεκλογική σούπα της Μέρκελ». Ούτε η Αριστερά – με ό,τι σημαίνει αυτό – θέλει τις εκλογές μέσα στο 2013. Εκλογές ή οτιδήποτε άλλο, θα γίνουν γύρω στο Μάιο του 2014 οπότε η Ελλάδα θα λάβει και την τελευταία δόση. Τότε θα εμφανιστεί ξεκάθαρα η πτώχευση της Ελλάδας και θα ξεκινήσει η μεγάλη λεηλασία καθώς οι δόσεις θα έχουν τελειώσει, αλλά τα πιο σκληρά μνημονιακά μέτρα τότε θα αρχίζουν.
Ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος θέλουν να έχουν ξεμπερδέψει ως τότε και ήδη να έχουν εγκαταλείψει τη χώρα. Οι δηλώσεις από τα χείλη των κυβερνητικών εταίρων περί «κυβέρνησης που θα ολοκληρώσει την 4ετία» είναι ενδεικτικά του υποκριτικού τους ταλέντου. Από τη στιγμή που τα λένε και κρατιούνται να μη γελάσουν, μπράβο τους.
Ίσως τα καταφέρνουν και μένουν σοβαροί, επειδή γνωρίζουν ότι γελάει καλύτερα εκείνος που γελάει τελευταίος. Λυπάμαι, αλλά η πίστη τους ότι αυτοί θα γελάσουν τελευταίοι έχει τις μεγαλύτερες πιθανότητες και στηρίζεται στη βάση ενός ακροατηρίου που έχει εθιστεί να γελάνε εις βάρος του.
Πηγή: ΚΑΡΤΕΣΙΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου